Ota-ona haqida latifalar
— Biz bugun 2x2ni o‘rgandik.
Dadasi:
— Xo‘sh nechi bo‘lar ekan?
— To‘rt bo‘ladi.
Dadasi qiziga to‘rtta konfet bersa, qizi dermish:
— Voy, bilganimda 20 derdim...
— Vrachga nima deyish kerak o‘g‘lim? - desa, bolakay:
— Qonxo‘r ablah! - debdi.
— Dada, men uylanmoqchiman!
Otasi:
— Avval kechirim so‘ra.
— Nimaga?
— Sen avval kechirim so‘rashing kerak!
— Lekin nima uchun kechirim so‘rayman? Gunohim nima?
— Uzr so‘ra!
— Nima qildim? Sababini ayting!
— Uzr so‘ragin.
— Xo‘p mayli, kechiring dada. Endi sababini aytarsiz?
— Ana endi uylansang bo‘ladi. Hech qanday sababsiz uzr so‘rashni o‘rganib olding. Bu uylanganingda juda kerak bo‘ladi.
— Ada, siz ko‘zingizni yumib imzo qo‘ya olasizmi?
— Ha, nima edi? – debdi adasi.
— Unday bo‘lsa, kundaligimga qo‘zingizni yumib, qo‘l qo‘yib bering...! – dermish bolakay.
— Adam bundan juda-yam xursand bo‘ladilar!
— Nega unday deyapsan Odiljon?
— Chunki meni adam kal odam!
— Dars paytida tayyorlagan taomlardan o‘zingiz ham yeysizlarmi?
Qiz yig‘lamsirab:
— Yeyishga majburlashadi, - degan ekan.
— Hoy bolalar, qani tez tushinglar-chi! Bo‘lmasa dadalaringa aytib beraman, - desa, bolalar:
— Hechqisi yo‘q. Dadamiz bizni urishmaydilar! Chunki dadamizning o‘zlari narigi shohda o‘tiribdilar, - dermish.
— Adajon, menga planshet olib bering? – debdi.
Otasi:
— Sehrli so‘zni unutdingmi qizim...? – degan ekan,
Qizi:
— Jamila, – debdi.
Otasi hayron bo‘lib:
— Jamila? Bu nima deganing? - desa,
Qizi:
— Bu jazmaningizni ismi... - debdi.
Otasi o‘zini yo‘qotib:
— Planshetni qanaqa rangidan olib beray, ustiga g‘ilof ham kerakmi...? - dermish.
— Gaping bo‘lsa gapir! Boyadan beri nega oyog‘imga tepasan?! - dermish.