Ota-ona haqida latifalar
— Yo‘q, avval: "Kango'ni reklamasi ketadi".
— Yo‘q bolam, u go‘shtni qora kunlarga asrab qo‘yganman.
— Choyimga shakar solsam-chi?
— Yo‘q, shakarni ham qora kunlarga saqlayapman.
— Eh-h, tezroq o‘sha qora kunlar kelaqolsaydi...
— Xotining nima deb yozibdi?
— E, oʻgʻlim yana beshinchi sinfda qoladigan boʻpti… Oilamizni rossa sharmanda qildi yaramas.
— Ota sho‘rvangizni go‘shtini menga bering, - desa,
ota o‘g‘liga qarab:
— O‘g‘lim shu go‘shtni yeyman deb bir kosa suv ichdim, - dermish.
— Ada, nega bu kolbasani nomi "Doktorskiy"? Nima, uni faqat doktorlar yeydimi?
Otasi:
— Yo‘q o‘g‘lim! Bu kolbasani yeb bo‘lgach, to‘g‘ri doktorga boraverish kerakligini bildiradi...
— To‘xtanglar, birinchi bo‘lib men ichaman.
— Nega bunday deyapsan Timur?
— Dadam ichayotganimni bilib qolibdi: "ikkinchi ichganingni eshitmay", - degan edilar...
Ishlab o‘tirgan chilangarning yoniga qiz kelib:
— Agar otam sharob bersa, ichmang! Pul bersa ham ola ko‘rmang! Faqat chekishga bir dona sigaret so‘rang, - debdi jilmayib, nozlanib.
Laqma usta ishlarini tugatgach, qiz aytganidek, bitta dona sigaretni chekibdi-da, ketibdi.
Xursand bo‘lgan otasi esa qiziga qarab:
— Barakalla dono qizim! Keyingi hafta bo‘yoqchilarni chaqiraman, - debdi.
— Nima, o‘g‘lingizni o‘zini qo‘li yo‘qmi?
— Nimalar deyapsiz? Kimni bolasi bu? Bizni o‘g‘limiz maktabga chiqqaniga 2 yil bo‘ldi-ku!
"Men, falonchi falonchiboyev sog‘lig‘im va aqlim joyida paytimda, hech kimning ta’ziqisiz, o‘z xohishimga ko‘ra o‘limim oldidan bor boyligim va hamma yiqqan-tergan pullarimni ishlatib yubordim!"