Ota-ona haqida latifalar
Qizi adasiga:
— Turmushga chiqgim kelmaydi. Chunki onamni sog‘inaman, - desa
— Onangni ham o‘zing bilan olib ketishing mumkin, - degan ekan otasi.
— Mushukchani quloqlari nechta bo‘ladi?
— Ikkita.
— Oyoqlari-chi?
— To‘rtta.
— Dumi nechta bo‘lishini ayta olasan-mi?
— Oyi, bu tentak amaki umrida mushuk ko‘rmaganmi...?!
— Dada, onaning ko‘z-yoshi bilan, xotinning ko‘z-yoshi o‘rtasida qanday farq bor?
— O‘g‘lim, juda katta farq bor! Onaning ko‘z-yoshi yurakka ta’sir qiladi, xotinning ko‘z-yoshi cho‘ntakka!
— Sinfimizdagi Sarvarni adasi har kuni maktabdan olgan baholari uchun unga pul berar ekan. Masalan, “5” bahoga 1000 soʻm, “4” baho olsa – 500 soʻm, “3”ga 200 soʻmdan. Agar “2” olib kelsa, Sarvar yigʻgan pullaridan 1000 soʻm jarima toʻlashiga toʻgʻri kelarkan.
— Hoʻsh, doʻsting ancha pul yigʻibdimi?
— Qayoqda... Qarzlarini toʻlash uchun yakshanba kunlari paxta terimiga chiqyapti.
— Meni dadam sehrgar.
— Qanaqasiga?
— Oylik maoshlari 1 million bo‘lsa ham har oy 5 millionlik harajat qiladilar. Qolgan pulni qayerdan oladilar bilmayman...
— Dada, meni tabriklang! Men turmushga chiqdim! - desa, dadasi:
— Meni qiziqtirmaydi. Kech kirishi bilan uyga qayt! - dermish.
— Ha, o‘g‘lim xayol surib qobsan, birortasidan ko‘nling bormi?
— Yo‘g‘e, dada.
— Uyalmay aytaver.
— Ada bittasi nima bo‘ladi.
Otasi buni ko‘rib:
— O‘g‘lim, qadim-qadimdan zirakni yo qaroqchilar, yo hezalaklar taqqan. Hozir derazadan tashqariga qarayman, agar tashqarida kemangni ko‘rmasam, enangni Uchqo‘rg‘ondan ko‘rsataman.
O‘qishga otlanib chiqqan yigit qarasa, gugurt uyida qolib ketibdi. Sigaretni labiga qistiribdi-da, ko‘chadagilardan “olov” so‘ray boshlabdi.
Yigitcha bir odamni yuziga qaramasdan, sigaretni yoqib olishga gugurt so‘rasa, yuziga shapaloq tushibdi.
— Yondimi? – debdi haligi kishi.
Yigit qarasa, ro‘parasida adasi turganmish.
— Yonish ham gapmi? Chaqmoq chiqdi, - degan ekan o‘smir yigit.