Qariyalar haqida latifalar
— Barakalla, baxtli bo‘l qizim, - debdi.
— Chol: Hey, qo‘ng‘iroqchani chalib yursang bo‘lmaydimi?
— Yigit: Qanaqa qo‘ng‘iroqcha?
— Chol: Bilmaysanmi ko‘r bilan ko‘r to‘qnashib ketmasligi uchun qo‘ng‘iroqcha olib yurishadi!
— Yigit: Eh, otaxon ko‘rmayapsizmi men ko‘r emasman!
— Diplom bor choy damlab kel, - debdi.
Mehmon hayron bo‘lib choldan so‘rabdi:
— Nevarangizni ismi nimaga Diplom?, - desa,
Chol:
— Qizim shaharga diplom olib kelaman deb ketib, shuni yetaklab keldi, - dermish
— Yoshing 18 da bo‘lsa. Qachongacha bu ahvolda ko‘cha sang‘ib yurasan?!
Nabirasi:
— Menimcha, 20 yoshgacha yursam kyerak....
Buvisi:
— Keyin-chi???
— Turmushga chiqib ketaman, buvijon!
Orqasidan kuzatib ketayotgan qari onaxonni rahmi kelib:
— Bolajonim, orqa bilan yuraqolgin! Tezroq uyingga yetib olasan!!! - dermish.
— Keyingisi seni navbating! - deb yurarkan.
Uni nabirasi ham buvisini odatini o‘rganib olib:
— Siz keyingisi, endi navbat sizga! - deb yuradigan bo‘lib qolibdi. Faqat bu gapini janozalarda aytar ekan...
— Qizim, mana shu pulni haydovchiga uzatib yuborgin.
— Men qiz bola emasman!
— Voy, maqtanishga topgan narsangni qara...
— Yaxshi qiz, tanishsak bo‘ladimi? - desa, kampir:
— Qimizni ko‘paytirib yuboribsiz-ku chol! - dermish.
"Mehribon buvijonim! Sizni koʻrgani borish uchun ruxsat soʻradim. Lekin berishmadi. Uyda biror arzirli sabab boʻlmasa, bizlarga uyga ruxsat bermas ekan.
Shu sabab, konvertga qoʻshib, posыlka joʻnatyapman. Posыlka ichida granata bor. Shu granatani simini tortsangiz, men uyga borib-kelardim".