Qariyalar haqida latifalar
Vrach onaxondan:
— Nima dorilar ichyapsiz? – deb so‘rasa, onaxon adashib har kuni ko‘radigan seriallarini vaqtlari yozib qo‘ygan qog‘ozchani stol ustidan olib vrachga uzatibdi. Vrach o‘qiyotganmish:
— Zaharli tomchilar – soat 8.00 da, Parchalangan yuraklar – soat 9.00 da, ...
Bir kuni u ko‘chada nog‘orasini ko‘tarib uyiga kirib ketayotgan yigitni uchratib qolib unga shunday debdi:
— Sen o‘zi bilasanmi nog‘oraning ichida nimalar borligini???
Shu kundan boshlab nog‘oraning tovushi umuman eshitilmay qolgan ekan.
— Buvajon, rotatsiya nima degani?
Bobosi, — Hozir tushuntiraman, - debdi-yu, bir daraxtning tagiga borib uni qattiq uribdi.
Daraxtda o‘tirgan barcha qushlar havoga uchibdi-da, yana qaytib boshqa shoxlarga qo‘nib olishibdi.
Shunda bobosi:
— Ko‘rdingmi nabiraginam? Huddi o‘sha qushlar, faqat o‘tirgan joyi o‘zgardi xolos!
Boshqa hech nima o‘zgarmadi... Rotatsiya ham shunga o‘xshaydi nabiraginam, - degan ekan.
— Kel kampir, bir-birimizga haqiqatni aytaylik! Menga necha bor xiyonat qilgansan?
Kampir:
— Oldin o‘zingiz ayting, - debdi.
Shunda chol tomdan bir xalta mosh olib tushib debdi:
— Mana! Shuni ichida necha dona mosh bo‘lsa, shuncha xiyonat qilganman.
— Endi sen ayt, - desa, kampir sandiqdan bir hovuch yong‘oq olib cholni oldiga qo‘yibdi. Keyin kampir choliga:
— Insofsiz ekansiz! Bir xalta mosh qanaqangi ko‘p bo‘lishini bilasizmi?! Shuncha martami? – desa,
— Yo‘q. Meni do‘konga mosh olib kelishga yuborganingda 3-4 haltasini olib chiqib senga bergandim, - degan ekan.
Vaqti kelib, nevarayu evaralarimiz bizning uydan chiqmay divanda yotib, pult bilan televizorni boshqarib yotgan hozirgi paytimizdagi suratlarimizni ko‘rib, biz bilan rosa faxrlanishsa va "G‘alaba uchun rahmat!" deyishsa kerak.
— Kirib yot! Kunduzi qaytaradi. O‘shanda ko‘rasan! - desa, nabirasi:
— Kunduzi to‘liq ko‘rsatmas ekan. Ayrim joylarini qirqib tashlashar ekan insofsizlar, - dermish.
— Tashqariga chiqmang-a amma!
— Yo‘q, chiqmayapman.
— Nima qilyapsiz?
— O‘tiribmiz, qo‘shnilar o‘zlari kirishdi. Zumrad xolang, Holida xolang bor yana 3-4 tasi gaplashib o‘tiribmiz.
— E, amma kasal yuqadi. To‘planish kerakmas. Nimaga unaqa qilasizlar amma?
— Havotir olma jiyan. Bitta maska olvoganmiz. Kim gapirsa, o‘sha taqib gapiryapti.
— Sizni yoshligingizda qo‘l telefoni bo‘lganmi?
— Yo‘q, bo‘lmagan bolam.
— Planshetchi?
— Yo‘q. U ham bo‘lmagan.
— Peydjeriz bo‘lgandir?!
— Yo‘q.
— Dinazavrlarni ko‘rganmisiz buva?
— ...