Qariyalar haqida latifalar
— Biz balandlikka ko‘tarilib bo‘ldik. Manzilimizga yetib borishga qadar 2 kun qoldi. Sizga yoqimli parvoz tilaymiz, dedida mikrofonni o‘chirish esdan chiqib qoldi va dedi:
— Mana, teppagayam ko‘tarilvoldik hozir bitta kofeni ichamanda styuardessani quchoqlab yotaman, - debdi.
Buni eshitgan styuardessa uyatdan qizarib ketibdi. Yo‘lovchilar ham hayron. Shunda o‘sha styuardessa mikrofonni o‘chirishni aytish uchun ekipajlar xonasi tomon yugurdi. Yugurib ketayotib bir cholning oyog‘iga qoqilib yiqilib tushdi. O‘rnidan tursa anavi chol:
— Qizim, buncha shoshmasang hali kofesini ichib bo‘lmadiku, - dermish.
— Uyalmaysizmi, sudlanuvchi?! Bu kampir sizga bulochka bergan ekan, siz esa uni toshbo‘ron qilibsiz?! Sudlanuvchi:
— Umuman olganda, men tosh emas, o‘zi bergan bulochkalarni otuvdim...
— Buvijon! Siz doimo: «Shakarning ham ozi shirin», - derdingiz. Bog‘chaga shuncha bordim, bo‘ldi-da endi!
— Allo, hovlimdagi daraxtda katta ayiq o‘tiribdi. Yordam bering!
Qutqaruv xizmatidan bir erkak kuchukcha yetaklab kelibdi.
— Xolajon, manavi miltiqni ushlang. Men daraxtga chiqib, silkitaman, ayiq yiqilsa, unga qarata o‘q uzasiz, - debdi qutqaruvchi.
Kampir:
— Kuchukchani nimaga olib keldingiz unda?
Erkak:
— Agar ayiqni o‘rniga o‘zim yiqilsam, kuchukchaga qaratib oting!!!
— Qayerda?... Axir bu tuhmat! Sakson yoshli, buning ustiga, skleroz kasalidan aziyat chekayotgan keksa professorni haqorat qilish yaxshimas!...
— Mehmonxonada deganim yo‘q, hayvonot bog‘ida. Ya’ni siz filni operatsiya qilgan kuni...
— Esim qursin! Aytdim-a, filning qornini tikayotganimda ichkarida nimadir qolib ketdi, deb...
Keyin puldan qiynalib yuradi...
— Enajon, nega asfaltga sigiringzni bog‘layapsiz, o‘tloqda boqsangiz bo‘lmaydimi?, - desa
Kampir:
— O‘tlokda boqdim. Yem berib boqdim semirmadi. Sen shu post GAIda bir yildan beri ishlaysan-a?
— Ha, bir yil bo‘ldi ishga joylashganimga. Meni kuzatib yuribsizmi enajon?, - desa
Kampir:
— Bir yil oldin ko‘rganimda ozg‘in eding, mana buqaday semirib ketibsan. Ajab emas, sigirim ham semirsa, - dermish
Doya kampir ham Afandining uyida o‘zidan boshqa hech kim bo‘lmaganligi sababli qorong‘ida chiroqni qaratib turasan, - deb chiroqni unga tutkazibdi.
Afandi chiroqni qaratib turganmish, doya kampir tug‘dirayotganmish. Afandi chiroqni qaratib tursa, oldin bitta kalla chiqibdi, keyin ikkinchisi va uchinchi kalla ham ko‘rinayotganmish. Afandi shosha-pisha chiroqni "puf", deb o‘chiribdi.
Doya kampir hayron bo‘lib:
— Afandi, chiroqni nimaga o‘chirding, - deb so‘rabdi.
Afandi norozi bulib:
— E-e-e, onasini emsin. Chiroq qaratib tursang, bular yorug‘ga qarab chiqaverarkan, - dermish.
— Bolam, bu gaplarni menga bekorga aytyapsan men baribir eshitmayman, - debdi.
— Bolalarim, jon bor yerda qazo bor. Shuning uchun hozirdan aytib qo‘yay, odamlardan olasi-berasilarim bor. Men aytib turaman, sen yozib ol.
— Xo‘p, dada, aytavering! Qani, oldin kimlardan ola-silaringiz bor, shuni ayting!
— Yoz, Eshmatda yuz so‘m, Toshmatda yuz so‘m, Isavoyda ikki yuz so‘m, Musavoyda ikki yuz so‘m...
— Ha, dadajon, aytavering, tag‘in kimlarda bor? Dadasi yana uch-to‘rt odamning nomini aytdi. Olasi-larning jami ming so‘mcha bor edi.
— Bolam, endi qog‘ozning narigi tarafini ag‘dar. Kimlarga berasilarim bor, shuni yoz.
— Qani, ayting-chi.
— Ismatxo‘ja akaga ming so‘m, Rustamxo‘ja akaga ming so‘m, Eshon akaga ikki ming so‘m, Mulla Umarboyga...
— E to‘xtang, to‘xtang, dada, endi ayniy boshladingiz,— deb, o‘g‘li uning boshini ushlab ko‘rdi,— bu gaplar isitmaning haroratiga o‘xshaydi. Yota qoling dada...