— Ayting-chi, chorrahaning bir tarafida avtobus, bir tarafida yuk mashinasi, yana bir tarafida esa mototsikl turibdi. Qaysi biri birinchi bo‘lib chorrahani kesib o‘tadi?
— Taksichilar kesib o‘tadi.
— Nima? Taksi qayerdan kelib qoldi?
— Hech qaysi haydovchi bilolmayapti bu taksilar qayerdan kelib qolayotganini!
— Salom.
— Men kecha seni xotiningni avtobusda ko‘rgandim. U menga shunaqa zo‘r latifa aytib berdi, kulaverib sal qoldi divandan tushib ketishimga.
— Darsga yana tayyormasmiz deng!
— Ha, domlajon...
— Kechasi bilan televizor ko‘rib chiqqanmiz demak...
— Shunaqa...
— Institutga ham hurmat yo‘q deng!
— ...
— Davlatni pulini yeb yotibmiz deng!
— Uzr domlajon. Sizni bilmadim-u, meni hali ota-onam boqyapti...
— Zo‘r gap aytding! Shoshmay tur, shuni statusimga qo‘yib olay...
— Ha, albatta!
— Masalan, siz bu yerga kirishdan avval oyog‘ingizni artdingizmi?
— Artdim! Toza qilib artdim!
— Ikkinchidan, biz uchun tozalikdan ham muhim jihat - rostgo‘ylik. Korxonamiz eshigi oldida pol latta yo‘q-ku?!
— Kuyov bilan bir hazillashamizmi? Ketdik! – deb kelin-kuyovni oldiga borishibdi-da kuyovga:
— Ada, bizlar bilan ham rasmga tushing, - debdi.
— Nega senga ko‘p? Nima, seni shohing bormi?!
— Suyanma, iflos! – desa, narigi sherigi:
— Kimni iflos deyapmas?! – debdi.
— Mashinam iflos, yuvilmagan, - degan ekan o‘rtog‘i.
— Meni dadam sehrgar.
— Qanaqasiga?
— Oylik maoshlari 1 million bo‘lsa ham har oy 5 millionlik harajat qiladilar. Qolgan pulni qayerdan oladilar bilmayman...