Bir kuni u yana o‘sha do‘konga kelib:
— Ikki kilogramm go‘sht bering, - debdi.
Sotuvchi hayron bo‘lib:
— To‘y qilyapsizmi deyman, – dermish.
— Azizim, qahvangiz achchiqroq bo‘lsinmi?
Eri:
— Ha, gap-so‘zing kabi achchiq bo‘lsin!
— Voy, umuman suv qo‘shmas ekanmanda-a?!
— Hoy bolalar, qani tez tushinglar-chi! Bo‘lmasa dadalaringa aytib beraman, - desa, bolalar:
— Hechqisi yo‘q. Dadamiz bizni urishmaydilar! Chunki dadamizning o‘zlari narigi shohda o‘tiribdilar, - dermish.
— Esing joyidami? Otib tashlashadi hammani! Miltiqda nishonga olish uchun ko‘zlarini yumib, tayyor bo‘lib turishibdi-ku!
— Lag‘mon cho‘zishni bilasizmi kelinposhsha?
— Ha, bilaman oyijon!
— Lag‘monlaringiz ingichka va mazali bo‘lishi uchun sizga nima kerak?
— Oyog‘imni tagida hech kim o‘ralashmasligi kerak!
Kunlarning birida ota-bola eshakda bir qop un olib, ko‘prikdan o‘tayotishsa, un eshakni ustidan tushib qolibdi. Shunda otasi:
— O‘g‘lim qopni suvga tashlab yubor, - desa, o‘g‘li ariqqa unni tashlabdi. Otasi:
— Sen nuqul aytganimni teskarisini qilar eding-ku?!, - debdi. O‘g‘li esa:
— Ha endi, bir martta aytganingizni qilay dedim-da, ada, - dermish.
— Oyijon qornim ochdi? Oyijon chanqadim! Oyijon o‘yinchog‘im qani? Oyijon uxlating! Oyijon ..., - deyaveribdi.
Televizor ko‘rib yotgan adasi esa:
— Yaxshi-yam oyijon emas ekanman, - dermish.
— Voy, achchiqligini. Qanday dori edi o‘zi?
— Suvarakka qarshi...!
— Pullar qayerda? Pullar qayerda?, - deb so‘rayverishibdi o‘g‘rilar.
Boyagi boy nafasi bo‘g‘ilib:
— Yigitlar, pullar ko‘rinmayapti. Yoki chuqurroq kirishim kerak, yoki suv ostida uzoqroq ushlab turinglar-da..., - dermish.
— Azizam, sizga to‘g‘risini aytaman, meni qandli diabetim bor, surunkali gepatitim, gaymoritim ham bor...
— O‘zi nimangiz yo‘q?, - so‘rabdi kelin.
— Sochim yo‘q. Parik kiyganman. Tishlarim ham yo‘q. Protez taqib oldim.