Shunda mehmon:
— Shu sovuqda kalamush nima qiladi?, - desa.
Mezbon:
— Bu kalamush emas. Palto kiygan suvarak!, - dermish.
— Padaringga la’nat, eshshak, hayvon! Och eshikni xezalak! Nima ko‘rmisan ahmoq, ..., - deb so‘kina boshlabdi.
Qo‘rqib ketgan haydovchi shu zahoti eshiklarni ochibdi. Boyagi erkak darhol o‘ziga kelib, ust-boshini to‘g‘rilab, hushmuomalalik bilan:
— Uzr so‘rayman! Juda qo‘rqib ketdim-da..., - dermish jilmayib.
— Idorangizga ishga kirmoqchi edim...
— Yaxshi. Faqat talablarimiz bor. Masalan, 90x60x90, ...
— 486 ming!
— Hali oxirigacha aytib ulgurmadim-ku... Mayli bizga hisobchi ham kerak edi, olamiz!
— Men yog‘larga qarshi kurash boshladim!
Dugonasi unga qarab turib:
— Juda ko‘plarini asir olishga ham ulguribsan.
— Allo, kimligimni top-chi?, - desa, dispecher qo‘nish maydonidagi hamma chiroqlarni o‘chirib qo‘yibdi-da:
— Qayerga qo‘nishingni top-chi, - dermish.
— Tila tilagingni! Uchta tilagingni bajaraman, - debdi.
Mast odam unga:
—Kel yuzta-yuzta olaylik!
— O‘ylab ko‘r. Bu birinchi tilaging hisobidan ketadi.
— Mayli. Qani oldik.
— Endi ikkinchi tilagingni ayt!
— Yana yuz-yuz quy!
— Hoy inson, yaxshiroq narsa so‘rasang-chi?
— Ey, quy degandan keyin, quyda! Qani oldik.
— Balki uchinchi tilagingga biror nima so‘rarsan!
— Yana yuzta-yuzta olaylik!
— Sen aqldan ozibsan! Bu oxirgi tilaging.
— Mayli, roziman, - deb ichib yuborishibdi.
Jin chiroqqa qaytib kirib ketibdi-yu, besh daqiqadan keyin qaytib chiqib kelib:
— Mayli, to‘rtinchi tilagingni ham tila! Men roziman!, - dermish.
— Tishingizda katta kovak bor, katta kovak bor, katta kovak bor...
Bemor hayratlanib:
— Dokor, nega bu so‘zni uch martta takrorladingiz?
— Men bir martta aytdim. Qolganlari kovakdan chiqayotgan aks-sado bo‘lsa kerak.
— Hoy dadasi, o‘g‘lingizga ayting, internetni yig‘ishtirsin! Darsini qilsin!
— Onasi, o‘zing ayt! O‘g‘ling meni "chyornыy"ga kiritib qo‘ygan.
— Allo, bu hafta nechta mototsikl sotdingiz?
— Beshta!
— Demak, yana bittasi qayerdadir sang‘ib yuribdi...