— Қаранглар, кимдир ҳушидан кетди!
— Югур гўжа олиб кел! Тезроқ! Қутқарамиз!
— Кабобдан чиқаётган тутунни ҳидлаганинг учун пул тўла! – деса, уддабурон афанди чўнтагидан тангаларини чиқарибди-да, “жаранглатиб-жаранглатиб” яна чўнтагига солиб йўлида кетаверган экан.
— Тўхта! Пулларингни чиқар! – деб пичоқ тирабди.
Ҳалиги киши ўгирилиб:
— Пулим йўқ. Чунки ҳозиргина ҳамма пулимни сарфлаб, мана бу тўппончани сотиб олдим, - деган экан.
— Сен рус тилини биласанми? – сўрабди дўсти.
— Йўқ, - дебди шериги.
— Майли, ҳозир шошмай тур! – деб, сотувчини ёнига борибди-да, тухумни кўрсатиб “Мама где?” – дебди дўсти.
— Агар сен эркак бўлсанг, нима қилардинг?
Хотини:
— Ўзиз-чи? – дебди.
— Ким мусиқани ёқтиради?
Учта аскар “Мен” деб олдинга чиқибди.
Командир:
— Яхши, унақада сизлар мана бу фортопианони 4-қаватга олиб чиқиб берасизлар, - дебди.
— Тамом, сен билан ажрашаман! Менга хиёнат қилдинг!
— Нега менга бақирасиз? Сизга хиёнат қилмадим! Кеча эътиборингиз учун дугонам Адолатникида тунаганман, тузукми!?
— Ёлғон гапирма, ожиза! Адолатникида кеча мен тунадим, сени у ерда кўрганим йўқ!
— Мана сиз аёл киши. Қандай қилиб бунчалик футбол ишқобозига айлангансиз?
Онахон кўп ўйламай, жавоб берибди:
— Болам, мен аслида футболга умуман қизиқмасдим. Шу, турмушга чиққанимдан кейин бобонг ҳар куни кечқурун футболни кўришга мажбурларди. Мен ўйинни кўриб, ким гол урди, ким карточка олди, ҳамма тафсилотларни ёзиб олардим. Эрталаб бобонгиз мен ёзганларни ўқиб олардилар.
— Ие, нега бунақа қилардилар?
— Чойхонага борганларида ўртоқларига гап бермай, вайсаш учун-да...
— Онахон, яхши-ям чойхонадаги муҳокамага сизни олиб бормас эканлар. Бўлмаса ҳозир бошқа чол билан яшаётган бўлармидингиз...?!