— Қоғозбозликдан воз кечиб, компьютердаги вируслар, тармоқдаги узилишлар, сервердаги хатоликлар ва ҳакозоларга эриша олдик.
— Ҳой сигир, нега дарахтга чиқяпсан?
Сигир:
— Олма емоқчиман, - дебди.
— Ие, бу ёнғоқ дарахти-ку?! - сўрабди ҳайрон бўлиб мушук.
Сигир бўлса:
— Олма ўзимда бор, - дермиш.
— "Пулсизлик" касаллиги билан оғрияпсиз, бемор!
— Каримжон,нега ўтган куни мактабга келмадинг?
— Ойим шимимни ювиб қўйган эканлар. Бора олмадим-да...
— Кеча-чи, кеча нимага келмадинг?
— Мактабга кетаётиб, уйингиз ёнидан ўтдим. Қарасам, кўйлагингиз жиққа хўл илиниб турган экан. Сизни мактабга бормасалар керак деб ўйлабман.
— Ота машинани жуда яхши ҳайдаб кетасиз-ку!? Нимага нуқул бузилиб қолаверади? Юринг-чи, - деб уста отахонни машинасига ўтирибди.
Машина юра бошлабди.
— Биринчи скорстда 20 га чиқамиз, иккинчи скорстда 50 га, учинчи скорстда 80 га, тўртинчи скорстда 120 га, бешинчи скорстда 170 га чиқиб, янада тезроқ юриш учун "ракета" деган R га, - деб урган экан отахон.
— Тўхта, тўхта...!!! - деб бақирибди. Тана тўхтамасмуш.
— Мен бу ерда сен билан қолдим-ку, нега бақирасан?! - дермиш қулоқ...
— Адаси, уят эмасми, нуқул битта зиракни тақиб юрибман, - дебди хотини.
— Пайпоғимни кўрсатайми хотин?! - дермиш эри.
— Бу нимани ини, - дебди биринчиси.
— Бу қуённи ини, - дебди шериги.
Кавакни рўпарасида ётиб олиб кутишибди. Қуён чиқиши билан отишибди.
Яна кетаверишибди. Йўлда катта кавак чиқибди. Бу сафар жуда-ям катта эмиш.
— Бу қайси ҳайвоннинг ини, - сўрабди бири.
— Билмадим. Аммо рўпарасида ётиб олиб, кутамиз. Чиқиши билан отамиз, - дейишибди.
Эртасига газетада хабар чиқибди: "Уч ҳаваскор овчини поезд босиб кетди".
1-маст:
— Бу - қуёш, - деса,
2-маст:
— Йўқ, бу - ой, - деб тортишиб кетишибди.
Улар тортишаётса олдиларидан бир одам ўтиб қолибди.
Шунда ҳалиги мастлар:
— Э биродар, бир минут... Анави қуёшми ёки ойми? Биз ҳеч келиша олмаяпмиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Кечирасизлар акалар, мен бу маҳалладан эмасман, - дермиш.