— Электрон ҳукуматнинг алоҳида хусусиятлари нимада?
— Қоғозбозликдан воз кечиб, компьютердаги вируслар, тармоқдаги узилишлар, сервердаги хатоликлар ва ҳакозоларга эриша олдик.
Сигир ёнғоқ дарахтга чиқиб кетаётган экан мушук кўриб қолиб, сўрабди:
— Ҳой сигир, нега дарахтга чиқяпсан?
Сигир:
— Олма емоқчиман, - дебди.
— Ие, бу ёнғоқ дарахти-ку?! - сўрабди ҳайрон бўлиб мушук.
Сигир бўлса:
— Олма ўзимда бор, - дермиш.
— Доктор, нима дардга чалинибман-ки, мени даволай олмасангиз?!
— "Пулсизлик" касаллиги билан оғрияпсиз, бемор!
Ўқитувчи ўқувчидан сўради:
— Каримжон,нега ўтган куни мактабга келмадинг?
— Ойим шимимни ювиб қўйган эканлар. Бора олмадим-да...
— Кеча-чи, кеча нимага келмадинг?
— Мактабга кетаётиб, уйингиз ёнидан ўтдим. Қарасам, кўйлагингиз жиққа хўл илиниб турган экан. Сизни мактабга бормасалар керак деб ўйлабман.
Бир отахон нуқул машинаси сочилиб кетган ҳолда устага олиб келаверар экан. Охири устани аччиғи чиқиб:
— Ота машинани жуда яхши ҳайдаб кетасиз-ку!? Нимага нуқул бузилиб қолаверади? Юринг-чи, - деб уста отахонни машинасига ўтирибди.
Машина юра бошлабди.
— Биринчи скорстда 20 га чиқамиз, иккинчи скорстда 50 га, учинчи скорстда 80 га, тўртинчи скорстда 120 га, бешинчи скорстда 170 га чиқиб, янада тезроқ юриш учун "ракета" деган R га, - деб урган экан отахон.
Бир одам кетаётиб, тўсатдан қоқилиб кетибди-ю, боши ерга думалаб кетибди. Боши ерда қолиб, танаси кетиб бораётганмуш. Боши:
— Тўхта, тўхта...!!! - деб бақирибди. Тана тўхтамасмуш.
— Мен бу ерда сен билан қолдим-ку, нега бақирасан?! - дермиш қулоқ...
Эр-хотин заргарлик дўкони ёнидан ўта туриб:
— Адаси, уят эмасми, нуқул битта зиракни тақиб юрибман, - дебди хотини.
— Пайпоғимни кўрсатайми хотин?! - дермиш эри.
Бир куни уч тажрибасиз овчи овга чиқишибди. Катта кавак олдига келиб тўхташибди.
— Бу нимани ини, - дебди биринчиси.
— Бу қуённи ини, - дебди шериги.
Кавакни рўпарасида ётиб олиб кутишибди. Қуён чиқиши билан отишибди.
Яна кетаверишибди. Йўлда катта кавак чиқибди. Бу сафар жуда-ям катта эмиш.
— Бу қайси ҳайвоннинг ини, - сўрабди бири.
— Билмадим. Аммо рўпарасида ётиб олиб, кутамиз. Чиқиши билан отамиз, - дейишибди.
Эртасига газетада хабар чиқибди: "Уч ҳаваскор овчини поезд босиб кетди".
Тунда икки маст кўчада кетаётиб, ёниб турган чироққа кўзлари тушиб қолибди.
1-маст:
— Бу - қуёш, - деса,
2-маст:
— Йўқ, бу - ой, - деб тортишиб кетишибди.
Улар тортишаётса олдиларидан бир одам ўтиб қолибди.
Шунда ҳалиги мастлар:
— Э биродар, бир минут... Анави қуёшми ёки ойми? Биз ҳеч келиша олмаяпмиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Кечирасизлар акалар, мен бу маҳалладан эмасман, - дермиш.
Бир куни афандининг тоғаси оламдан ўтиб қолган экан. Афанди раҳматли тоғасига қабр тош қилдириш учун мраморсозни олдига борибди. Мраморчи билан нархини ҳеч келиша олмабди
Афанди мрамор устасига:
— Келинг энди, сал келиштириб берин...! Доимий мижозингиз бўлиб қоламан, - дермиш.