Бир пайт ўзига-ўзи шивирлаб:
— Ҳамёним таксига тушиб қолибди шекилли, - деса ҳайдовчи шу заҳоти машинани ҳайдаб кетиб қолибди.
Шунда бой кулиб:
— Дўстим тўғри айтган экан... - дермиш.
— Кўзойнагим уйда қолиб кетибди шекилли, - деди асабийлашиб.
Шунда 30 та бола бир овоздан:
— Ўзиз қолиб кетмабсиз-де...! - дермиш.
— Тушунмадим, менга ҳушомад қилаяпсизми?
— ... доно аёлсиз!
— Албатта ёш қизга-да! Ахир оилавий ҳаётда энг зарури – бу муҳаббат эмасми?! Айтганча, у бева ким? Нимага мен уни билмайман? Қаерда яшайди?
— Азизим, мен ўғлимизга исм танлаб қўйдим!
— Нима исм экан?
— Лексус деб атаймиз!
— Эсинг жойидами тентак?
— Энди оиламизда Лексус ва Тентак бўлади!
— Юмшоқ эканми? - деб сўради.
— Ҳа, жуда-ям сифатли, - дедим ўгирилмасдан.
— Ўтган сафар ҳудди шунисидан харид қилгандим, афсусландим... Шунақанги қаттиқ экан, ишлата олмадим, чидаб бўлмайди!
Ўгирилиб қарасам, бир ёш йигит тиш тозалагич танлаяпти.
Суҳбатимизни эшитиб турган кассир қиз кулгидан ўзини боса олмай қолди...!
— Менга эрга тегишни таклиф қилишди...
— Зўр-ку! Қайси йигит?
— Йигитмас! Қўшниларим...
— Кечирасиз устоз, сиз ухлаганингизда соқолингизни кўрпанинг тагига кўясизми ёки устида турадими? - дебди талаба профессорни тўхтатиб.
— Билмайман. Аҳамият бермаган эканман, - деб жавоб берибди профессор.
Орадан бир ҳафта ўтгач, талаба институт ҳовлисида профессорни учратиб қолса, профессор жаҳл билан унга дебди:
— Ярамас, бир ҳафтадан бери ухлай олмаяпман! Соқолимни қаерга қўйсам ҳам ноқулай бўляпти!!!
— Қанақасига ахир?! Сени бир халта олтин медаль ва чемпионлик камарларинг бор эди-ку!
— Босқинчилар буни билишмайди-да...
Яқинроқ борса, кампир унга бир шиша ароқ кўрсатибди:
— O-xo, бувижон, ароқ неча пул?
— Уч минг беш юз сўм. Агар яна ичгинг келса, манави рақамга телефон қил!
Пиёниста ароқни уйига олиб келиб ичиб кўрса, оддий сув!
Роса жаҳли чиқиб, кампир берган рақамга қўнғирок қилибди.
У ёкдан овоз эшитилибди:
— Шаҳар сув оқова тармоғи эшитади...