— 1990 йилларда шу пул билан айланиб келсанг бўларди...
— Ҳа, йигитча, самолёт ёқиб қолдими? - деса,
Йигит:
— Йўқ, аэропорт ёқди, - деб жавоб берибди.
— Эрим кеча менга: Сен ҳеч ҳам семиз эмассан, сенинг форманг идеал, - деди.
— Тўғри-да, ахир у математик-ку! Унинг учун энг идеал форма бу шар.
— Қизим, хонанг бунча тартибсиз? Қўғирчоқларинг бурчакларда ағдарилиб ётибди, идиш товоқлар ҳар ерга сочилиб кетган...
Қизи дебди:
— Ойижон, биз кеча "тўй-тўй" ўйнаганмиз. Қўғирчоқларим маст бўлиб қолишган, пешинда ўзига келишади.
— Амир Темур маҳалласига, - дебди.
Ҳайдовчи:
— Aка, бу таксимас! - деса, ҳалиги одам чўнтагидан бир талай пул чиқариб берибди.
Шунда ҳайдовчи шерикларини чақириб, рельсларни қўйиб, трамвайда Амир Темур маҳалласига борибди.
Янги ўзбек, - Раҳмат, - деб тушаётганда, ҳайдовчи сўрабди:
— Aка, пулингиз бор экан, уйингиз ҳам қасрдай экан. Нимага бу кўчаларингиз расво, ҳамма ёқ ковланган, - дебди.
Шунда янги ўзбек:
— Ҳа ука, бу чуқурларга эътибор берма! Кеча уйга метрода келгандим, - дермиш.
— Неча пул? - деб сўраса, соқов сотувчи имо-ишора қилибди.
— Сув неча пул? - деб яна сўрабди.
Сотувчи яна имо-ишора қилган экан ҳалиги одам тўлмасдан кетаётса, сув сотувчи бақириб:
— Ака сувни пулини бериб кетмайсизми?! - дер эмиш.
— 7-синфда ўқийдиган болага оёқ кийими борми? - дебди.
— Аниқроқ айтинг, топилади, - деб сўрабди сотувчи.
— Аниқроғини айтсам, 7 "В" синфида ўқийдиган болага.
— Бу қўйни қаёққа судраб кетяпсиз?
Ҳалиги одам жавоб берибди:
— Қўй Тошкентда ўқийди! Бу-пора...
— Анави ерда жўжалари қаровсиз қолган. Бу бўлса ўйин-кулгу қилиб, арғимчоқ учиб юрибди...