— Мен бўлса ўғлимни каратега бердим!
— Мен эса ўғлимни ўзим ураман.
— Адаси, сочларим чиройлими?
— Ҳа, чиройли.
— Кўзларим-чи?
— Кўзларинг ҳам.
— Бурним чиройли-а?
Эр ҳайрон бўлиб:
— Нима, кўзгуда кўринмаяпсанми???
— Қанақа пульт экан у?
— Хотинни овозини ўчириб қўядиган.
— Махмуд, сени "Найнов" дейман. Қодир, сени "Полвон" деб чақираман. Сарвар, сени "Кимё" дейман.
Сарвар:
— Нимага мен "Кимё" бўларканман!?
— Чунки сени кўрсам, асабим "ўйнайди"!
— Ҳа! Кундалик, валерианка ва камар сотиб олдим.
Буқага чиройли кўриниш учун озаман деб овқат емай қўйибди.
Буни кўрган ферма эгаси сигирни қассобга топшириб юборган экан.
У одамниям жаҳли чиқиб, эртаси куни у ҳам соат 11:00 да келса, унга ҳайфсан беришибди.
— Нимага? Анави йигит ҳар куни 11:00да ишга келади. Унга ҳеч нарса демайсизлар-ку! - деса, бошлиғи:
— У йигит меҳнат таътилида-ку! - деган экан.
— Мени навбатчилик вақтим 7:00дан 19:00 гача.
Чивин дебди:
— Мен 19:00дан эрталаб 7:00гача навбатчилик қиламан унда...!
Жавоб: Қиз бола янги iPhone хоҳлайди. Аёл эса "тагига олмайдиган" това хоҳлайди.
— Ҳурматли бемор, яқинда кўзойнаксиз китоб ўқишни бошлайсиз.
Бемор:
— Қанақасига? Ахир мен ҳеч нарсани кўрмаяпман-ку!
Врач:
— Мен бармоқларингиз билан ўқийсиз китобни демоқчи эдим.