— Дўстим, нега кўринмай кетдинг?
— Дўкон очгандим.
— Зўр-ку!
— Мени 2 йилга қамаб қўйишди.
— Нега? Дўконни ёмон йўл билан очдингми?
— Йўқ, лом билан очгандим.
— Уйда бир ошхўрлик қилмаймизми?!
— Йўқ, биз озмоқчимиз-ку!
— Унда ош марказига пиёда борақолайлик...!
— Йўқ, биз озмоқчимиз-ку!
— Унда ош марказига пиёда борақолайлик...!
Бир аёл эрига:
—Адаси, кеча тушимга кирибсиз. Тушимда менга чиройли кўйлаклар олиб берган эмишсиз, - дебди.
Эри бўлса кулиб:
— Яхши бўлсанг, бугун тушингда тақинчоқлар олиб бераман, - дермиш.
—Адаси, кеча тушимга кирибсиз. Тушимда менга чиройли кўйлаклар олиб берган эмишсиз, - дебди.
Эри бўлса кулиб:
— Яхши бўлсанг, бугун тушингда тақинчоқлар олиб бераман, - дермиш.
Бир дастурхон атрофида оила аъзолари овқатлаб ўтиришган экан
— Бобо, туруп ейсизми? - дебди набира.
Бобоси:
— Ие, нега энди ҳамма ўтириб еганда, мен туриб ейишим керек экан?! - дермиш.
— Бобо, туруп ейсизми? - дебди набира.
Бобоси:
— Ие, нега энди ҳамма ўтириб еганда, мен туриб ейишим керек экан?! - дермиш.
— Азизим, тўйгача мени таксида олиб юрардингиз. Энди эса метрода юрибмиз?!
— Сендек гўзал хотиним борлигини ҳамма билиб қўйсин деяпман!
Психология дарсида талабалар профессордан маъруза тинглашмоқда.
Профессор:
— Ҳозир мен сизларга инсондаги 2 ҳолатни кўрсатиб бераман.
Профессор қўл телефондан хоҳлаган рақамига қўнғироқ қилиб:
— Алло, Бахтиёр борми? - дебди.
Гўшакдан:
— Бошқа рақамга тушдингиз. Бахтиёрни рақами эмас! - деган жавоб бўлибди.
— Бу "безовталаниш" ҳолати, - дебди профессор.
Кейин яна телефондан ўша рақамга қўнғироқ қилибди.
— Алло, Бахтиёр келмадими ҳали? - дебди профессор.
— Мен сизга Бахтиёрни рақами эмас деб айттимми?! Нега тушунмайсиз?! - деб жавоб беришибди.
— Бу "асабийлашиш" ҳолати, - дебди профессор.
Шу пайт олди қаторда ўтирган талабалардан бири дебди:
— Мен "шокка тушиш" ҳолатини кўрсатиб бермоқчиман.
— Марҳамат! - дебди профессор ва қўлидаги телефонни талабага узатибди.
Талаба яна худди ўша рақамга қўнғироқ қилиб:
— Алло, мен Бахтиёрман! Мени ҳеч ким сўрамадими? - дебди.
Профессор:
— Ҳозир мен сизларга инсондаги 2 ҳолатни кўрсатиб бераман.
Профессор қўл телефондан хоҳлаган рақамига қўнғироқ қилиб:
— Алло, Бахтиёр борми? - дебди.
Гўшакдан:
— Бошқа рақамга тушдингиз. Бахтиёрни рақами эмас! - деган жавоб бўлибди.
— Бу "безовталаниш" ҳолати, - дебди профессор.
Кейин яна телефондан ўша рақамга қўнғироқ қилибди.
— Алло, Бахтиёр келмадими ҳали? - дебди профессор.
— Мен сизга Бахтиёрни рақами эмас деб айттимми?! Нега тушунмайсиз?! - деб жавоб беришибди.
— Бу "асабийлашиш" ҳолати, - дебди профессор.
Шу пайт олди қаторда ўтирган талабалардан бири дебди:
— Мен "шокка тушиш" ҳолатини кўрсатиб бермоқчиман.
— Марҳамат! - дебди профессор ва қўлидаги телефонни талабага узатибди.
Талаба яна худди ўша рақамга қўнғироқ қилиб:
— Алло, мен Бахтиёрман! Мени ҳеч ким сўрамадими? - дебди.
Бир бемор палатада ётса, эшик тақиллабди.
— Кираверинг! - дебди бемор.
Чиройли бир ҳамшира қиз қўлида укол билан кириб келибди-да, қўлидаги уколни беморни ёнбошига қилиб турса, бемор:
— Синглим, барибир ёнбошимга укол қилар экансиз, нега эшикни тақиллатдингиз, - дермиш.
— Кираверинг! - дебди бемор.
Чиройли бир ҳамшира қиз қўлида укол билан кириб келибди-да, қўлидаги уколни беморни ёнбошига қилиб турса, бемор:
— Синглим, барибир ёнбошимга укол қилар экансиз, нега эшикни тақиллатдингиз, - дермиш.
Телефон билан юради. Телефон билан ухлайди. Ҳамма жойга телефон билан киради. Яна қўнғироқ қилишса, “Эшитмай қолибман” дейишади.
Гадой бировни эшигини тақиллатса, уй эгаси чиқиб:
— Бироз йиртиқ кийимларим бор, шуни сенга бераман, - дебди.
Гадой бўлса:
— Мен сал туриб келаман, йиртиқ жойларини тикиб қўйсангиз...! - дермиш.
— Бироз йиртиқ кийимларим бор, шуни сенга бераман, - дебди.
Гадой бўлса:
— Мен сал туриб келаман, йиртиқ жойларини тикиб қўйсангиз...! - дермиш.
Раққосага "қистириш" учун пули бўлмаган одам "Раҳмат" деб турса ҳам бўладими?
