Қари отахон йўлда кетаётса, бир барзанги йигит тўхтатиб:
— Ҳозир шунақа латифа айтаман, агар кулсанг 5000 берасан, - дебди.
— Майли, - деб отахон тишини-тишига қўйиб кулмай эшитибди. Латифа тугагач, отахона кулмаётганини кўрган йигит:
— Айтганча, мажбуран кулмасанг 10000 берасан, - дермиш.
Жарроҳ ёнига пешонасига вилка санчилган бемор келибди.
— Доктор, пешонамдагини суғуриб ташласангиз!
— Кечирасиз, соат учдан беш дақиқа ўтди. Мени иш вақтим тугади. Эртага келинг.
— Жон доктор, шу вилкани олиб ташланг. Бир дақиқа вақтингиз кетади-ку. Ахир мени жоним оғрияпти...
Жарроҳ жаҳл билан вилкани суғуриб, беморнинг кўзига тиқиб қўйибди-да, - боринг окулист соат бешгача ишлайди, - дебди.
22:00 — Азизим сенга нима муҳимроқ? Менми ёки футболми?
23:50 — Албатта сен муҳимсан...
Бир ўзбек Францияга борибди. Эйфель минорасига қараб турса, француз йигит ўтиб кетаётган экан. Уни тўхтатиб сўрабди:
— Бу минорани қанча вақтда қуришган?
— Бир ойда, - дебди француз.
Ўзбек, - бу йигит мени алдади, - деб ишонмабди.
Кейин ўша француз Ўзбекистонга келибди. У Регистонга келиб, ҳалиги ўзбекни учратибди ва ундан сўрабди:
— Бу иморатларни қанча вақтда қуришган?, - деса,
— Ҳозир келаётганимда йўғиди, - дермиш ўзбек.
Институтда физикадан имтиҳон бўлмокда. Профессорнинг кайфияти жуда ёмон, ҳамма талабаларни имтиҳондан бирма-бир йиқита бошлабди. Биринчи кирган талабадан профессор сўрабди:
— Фараз қилайлик, сиз автобусда кетаяпсиз. Кун роса исиб кетди. Нима қиласиз?
— Мен автобус ойнасини очаман...
— Жуда яхши. Ойна очилиши натижасида автобус аэродинамикаси қанчага ўзгаришини ҳисобланг.
Талаба жавоб бера олмабди.
— Боринг, "икки"!
Ҳудди шу таҳлит яна бир нечта талаба имтиҳондан "йиқилибди". Навбат гўзал талаба қизга келибди.
— Қизим, масалан, автобусда кетаётганингизда ҳаво исиб кетса нима қиласиз?
— Мен-ми? Мен... кофтамни ечаман.
— Сиз тушунмадингиз. Ҳаво роса куйдираётган бўлса нима қиласиз, демокчиман.
— Ундами? Блузкамни ҳам ечаман.
— Жазирама роса қовураётган бўлса-чи?
— Юбкамни ҳам ечаман.
— Ие, қанакасига?, - дебди лол қолган профессор.
— Шунакасига! Бутунлай яланғоч қолсам ҳам, ойнани очмайман профессор!
Бир киши бозордан сотиб олган тўтиқушини гапиришга ўргатяпти:
Киши:
— Мен юришни биламан.
Тўти:
— Мен юришни биламан.
Киши:
— Мен гапиришни биламан.
Тўти:
— Мен гапиришни биламан.
Киши:
— Мен уча оламан.
Тўти:
— Алдама!
Ҳайдовчи автомобилда кетаётиб, хавфли бурилишга яқинлашиб қолибди.
— Қарачи, ён томонда машина йўқми, - дебди ёнидаги шеригига.
— Йўқ, ҳайдайверинг, - дебди.
Бир пайт автомобилга "қарс" этиб мотоцикл урилибди.
Ҳайдовчи:
— Ахир сенга қара дегандимку!
— Сиз машина йўқми дегандингиз...
Икки дугона гаплашяпти:
— Э дугонажон, анчадан бери тобим йўқ. Жуда мазам қочяпти-да. Ўтиб кетармикин-а?
— Ўтиб кетади. Ўтган йили ён қўшним ҳудди сизга ўхшаб юрган эди. Ўтиб кетди раҳматли.
Эр роса ичиб, кайфда уйга келди. Хотинига мастлигини билдирмайман деб ҳаракат қилибди. Хотин буни сезиб гап бошлади:
— Дадаси роса ичибсиз-а?
— Ҳечамда, бир грамм ҳам ичмадим.
— Бекорларни айтибсиз, роса ичгансиз!
— Ўлай агар ичмадим!
— Қани унда "Қишда кишмиш пишмасмиш, кишмиш пишса қишмасмиш" денгчи!
— Қишда пишмиш қишмасмиш, пишмиш қишса пишмасмиш... Э бор-э, роса бўкиб ичдим.
Боласини олиб кетиш учун боғчага келган она тарбиячи ўриндиқда ухлаб ётганини, болалар эса майдончада бир ўзлари телефон ўйнаб ўтиришганини кўриб жаҳли чиқиб кетибди. Тарбиячини тепасига бориб баланд овозда:
— Бу нимаси? Ҳамма болалар қочиб кетишади-ку, - деса,
Тарбиячи:
— Тинчланинг, ҳеч қаёққа кетишмайди. Чунки Wi-Fi фақат майдончани ичида ишлайди, - дермиш.