— Ёлғон. Мен профессор эмасман!
— Бир нима дейишга ҳайронман.
— Ўзим ёрдамлашаман. Қизим боғчага боради.
— Қизингиз боғча мудирасими?
— Нега ўзингизга ҳимоячи олмадингиз?!
Судланувчи:
— Жаноб судья қайси адвокатга мурожаат этмай, жиноят ишида айтилган ўша беш миллион долларни хақиқатдан олмаганимни эшитишлари билан менга ҳимоячи бўлишни рад этишяпти.
— Эртага бўлажак куёв бола келади ва мени қўлимни сўрайди. Сиз уни оёғига йиқилиб, қўлларини ўпиб “Бизни ҳалоскоримизсиз” - демасдан, оддийгина “Мен розиман” денг.
— Ие, хотин оёғингга нима қилди?
— Стулга чиқиб ойна артаётганидим, йиқилиб тушдим.
— Оёқ бутунми, синмадими ишқилиб?
— Сингани йўқ-ку, бир оз оғрияпти.
— Мен сендан стулни оёғини сўраяпман?!
Отаси шу кун:
— Болам дафтарларингни олиб кел бир кўрай, - деса
Бола онасига:
— Ойижон 2 ни дадам кўрса уришади. Нима қилай? - деса
Ойиси:
— 10минг дафтар орасига қистириб бер, даданг уришмайди, - дермиш.
— Янги дейишга ҳам тилим бормайди. Бақириб-чақиришидан анча тажрибаси борга ўхшайди.
— Ҳар бирингизнинг иккитадан тилагингизни бажараман, деса
Биринчиси:
— Мени қорнимни тўйдир, сўнгра уйимга обориб қўй, дебди
Иккинчиси ҳам худди шундай тилак билдирибди.
Жин уларни тилагини бажарибди ва учинчисидан сен нима тилайсан, деса
— Менга бир ящик ароқ бер, деса
Жин:
— Буларни барчасини қанақа қилиб ичасан деса
— Ҳалиги иккала оғайниларимни қайтариб олиб-ке ўшалар билан бирга ичаман, дермиш
— Сен учун ҳамма нарсага тайёрман, осмондаги ойни олиб беринг десанг ҳозироқ олиб бераман!
— Ой жойида тураверсин, яхшиси менга битта тилла узук олиб беринг.
— Уфф, шу одатинг ёмонда, доим гапни бошқа ёққа бурасан.