— Тилингиз борми?
— Ҳа
— Қўлингиз борми?
— Ҳа
— Унда нимадир қилинг, - деса.
Йигит қўлини лабига олиб бориб:
— «бринг, бринг» - қилганмиш.
— Дадаси Каптивангизни авария қивордим, дабдала бўлди!
— Ана энди хотинни телефонида 150та "пропушенный".
— Дўстим, хотининг чиройли бўлмаса, нега энди уни "гўзалим”, "қуёшим" дейсан?
— Биласанми, қуёшга қараб бўлмагани каби бизнинг хотинга ҳам қараб бўлмайди-да!
— Сени лайлаклар олиб келган...
— Сени ўйлаб туни билан ухлай олмадим...
— Аёлларни хунуги бўлмайди...
— Ҳамма бир киши учун, бир киши ҳамма учун...
— Худди сиз учун таёрлангандек сизга жуда ярашди...
— Мен учун энг муҳими қалб гўзаллиги, юз гўзаллиги эмас...
— Ўтирсангиз, ош пишаётган эди...
— Бизни таклиф қилишди, лекин биз бормадик...
— Орқасидан гапиряпман, шу ерда бўлса юзига ҳам айтаман...
— Охиргисини сизга сотаяпман, бундан бошқа қолмади...
— Жаннатга қандай тушдинглар деб сўрабди?
100 сўм жавоб берибди:
— Сен бирор марта масжидга борганмисан? Бирор марта етим есирларга садақа қилинганмисан дебди.
— ҳа болам не ўзини осмоқчисан диса?
— бу ҳаётда яшагандан нима маъно?! Уйим, пулим, севганим, мошинам, бўлмаса нима қиламан, осаманда дебди.
Шунда Ялмоғиз кампир этибди:
— Мен шулани ҳаммасини бераман ўрмонни бошига чиқсен ёш қиз, машина, пул ва 2 этажли уй бўлади фақат битта шартим бор:
— Нима?
— Мени битта ўпсенг бўлди.
Бола ўпиптию югурипди.
Кампир болам ёшинг нечида диса.
— 30 да дебди
Шунда кампир 30 га кирган бўйдоқла ҳалиям эртакга ишонарканде дебди.
— Ҳа, тез чарчайман
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
Подшо сўрабди:
— Афанди сани тухуминг қани?
Шунда Афанди айтган экан:
— Шунча товуқни ичида битта хўроз ҳам бўлиш керак-ку!!!