— Ўқиб нима қиласан? Туппа-тузук қичқирасанку?
— Нима қилай, товуқлар дипломинг борми деб сўрашаяпти!!
— Қара Гули, шаҳарлик қизлар бемалол сигарет чекиб юришибди. Кел, биз ҳам сигарет чекамиз! — деса.
Униси:
— Қўйгин, Шарапат, биз ўзгармайлик, — деса.
Дугонаси:
— Тўғри айтасан Гули, қани носдан ол, — дермиш.
— Нима ҳам қилардик? Бугун яна чучвара ерканмиз-да.
— Уйингизга ош буюринг, казо-казолар келишган, кириб чиқамиз,— деди.
Афанди хўп деб уйига кириб кетди. Балоҳўр айтган вақтида казо-казолар билан келди, супага ўтирилгач:
— Қани, Афанди, қўлга сув олинг,— деди. Афанди унинг қўлига сув қўя ётиб:
— Ҳали қозон осганимиз йўқ — деди.
— Нега?— деди балоҳўр.
— Ҳамма нарса тайёру кичкина бир нарсага қараб қолдик.
— Нима экан?
Афанди унинг қулоғига аста деди:
— Пул!
— Хойнахой, мен кучли гипнозчи бўлсам керак.
— Вой, қариганда бу гапни қаердан олдинг?
— Айтсам ишонмайсан. Автобусдами, Маршруткага чиқиб, ўтирган ёш йигитга бир марта қарасам, тамом, дарров ухлаб қолади...
— Бор ҳовлиларни супур.
Қиз:
— Воой, - дебди.
Шунда ота:
— Унда идишларни ювиб қўй.
Қиз:
— Воой
Ота аччиқланиб дебди:
— Яна бир марта вой-войласанг эрга бериб юбораман.
Қиз:
— Вой-вой-вой-вой!
— Мен сиздан ҳафа бўлдим, пластикиз билан айлангани кетдим. Сизни деярли кечирдим.
— Нимага сал?
— Жанжал пайтида "бўлди уйга кетаман" деди, лекин кетишидан олдинги пардозини шунчалик узоқ қилдики, қаерга отланганини унутиб ҳам қўйди.
— Эй, Фаришта 100 йил сен учун қанча вақт?
Фаришта:
— Бир зум, - дебди.
Ҳалиги киши яна сўради:
— Бир миллион доллар сен учун қанча пул?
Фаришта:
— Бир тийин.
Шунда ҳалиги киши:
— Менга бир тийин бер.
Унга жавобан Фаришта:
— Бир зум кутгин, - дебди