— Эрим ҳар доим аввалги хотинини гапиради.
Иккинчиси эса:
— Яхшику, - дебди. Мени эрим бўлса доим бўлажак хотинини гапиради.
— Вой, шарманда, вой даҳшат!
— Ҳа, хотин, тинчликми?
— Дадаси, тўйимиздан олдин сиз менга атаб ёзган шеърларингизни қандайдир Аҳад Қаюм китоб қилиб чиқарибди.
— Йўқ.ᅠᅠᅠ
— Топсамчи?
— Сиздан ўта миннатдор бўлардим.
— Дада менга 5000 сўм берсангиз, кечаси ойим ким билан ухлаганларини айтаман.
Отанинг жаҳли чиқиб
— Мана 5000 сўм. Ойинг ким билан ухлаганини тез айт!!!
Ўғил:
— Мен билан ухладилар...
Афанди бўлса нима қилишини билмай айтар эди:
— Нон тўғра десанг, тўғрамайди, қошиқни қўлидан қўймайди, тоғорачадан кўзини узмайди, сал нарсага ўлиб ётиб олади, шу ҳам шерикми!
— Сен бундай қиммат билет учун пулни қаердан олдинг?
— Дадам олиб берди.
— Даданг қани ўзи?
— Уйда... билетни қидиряптилар.
— Укам менга 1 метр ароқ бер, - дебди.
Бармен ҳайрон бўлиб:
— Окам бизда ароқлар метрлаб эмас, литрлаб сотилади, - деса
— Менга 1 метр берасан, - деб туриб олибди.
Барменни калласи ишлаб столнинг устига бир метр узунликда ароқ тўкиб:
— Мана ока, ўлчаб олинг, - дебди
Маст бола, ўлчаб бўлиб:
— Энди газетага ўраб бер, - дермиш...
Агар ўт еб озиш мумкин бўлганда эди, сигирлар модель бўларди...
— Қара бу ерда ҳам автобус қатнар экан, - дебди.
— Ҳа, мен уни эгаси ўлган деб ўйлабман.