— Сени севаман.
Қиз:
— Ха-ха-ха.
Йигит:
— Сени соғиндим.
Қиз:
— Ха-ха-ха.
Йигит:
— Қачон кўришамиз?
Қиз:
— Ха-ха-ха.
Йигит:
— Кўришганимизда санга тилла обераман.
Қиз:
— Қачон?
Йигит:
— Ха-ха-ха.
— Сиз хотинингизни болта билан ўлдиргансиз!
Суд залидан овоз келди:
— «АБЛАҲ!!!».
Судья:
— Сиз яна қайнонангизни ҳам болта билан ўлдиргансиз.
Суд залидан яна овоз келди:
— «ИФЛОС!!».
Судья бақирган одамга:
— Жаноб, бу кишининг қабиҳ жиноятлари жаҳлингизни чиқараётганини биламан, лекин яна бир марта бақирсангиз, залдан чиқазиб юбораман.
— Узр, жаноб судья, ман бу кишининг 22 йиллик қўшнисиман. Бу аблаҳдан ҳар доим болта сўрасам, болтам йўқ дерди.
— Биз бугундан бошлаб Насриддин Афандини эшак бошилик мартабасига мувофиқ кўрдик...
Афанди ўрнидан туриб пошшога таъзим қилди ва бориб тахтдан ҳам юқорироқ бир жойга бориб ўтирди.
— Ҳа, Афанди, — деди пошшо,— нима учун мендан ҳам юқорироққа ўтирдингиз?
Афанди қўлини кўтариб деди:
— Тақдирга тан беринг, шоҳим! Мен ўз вазифамни бажаришга киришдим!
— 200 сўм садақа қилинг, - дебди.
Киши эса:
— Пулим йўқ эди, - деса.
Бояги йигит:
— Ишлаш керакда оғайни, - дермиш.
— Қизингиз, мени хотиним бўлишга розилик билдирди!
— Ҳмм, ўзинг айбдорсан, ҳар кун қатнаб юриш натижаси шу-да...
Жиннилар:
— ЭЭ, қаерга ўтирасан, жой йўқку, - деб ўтиб кетишибди.
Асли қанақалигимни билганларга эса, илтимос - биров билмасин-а?!