— Ойижон, мана бу пашшадан фил ясаб беринг.
— Нималар деяпсан? Эсинг жойидами ўзи?
— Ахир дадам сизга доим пашшадан фил ясайсан дейдилар-ку.
— Ух ты, какой кошмар, - деса.
Чол:
— Қизим сенга теккан нарса кошмар эмас, носқовоқ, - дермиш.
— Нега қайтдиларинг? Силарни роса қидириб, топа олишмади-ку, - деса.
Икки жинни:
— Бугун биз репетиция қилдик, энди эртага қочамиз, - дермиш.
— Бу пулларни нимага сарфламоқчисиз?
— Қарзларимни тўлайман.
— Қолганларичи?
— Қолганлари кутиб туришади...
Ўзбек русга қараб: "Раҳмат, раҳмат", - деб қўйибди.
Рус гапини барменга яна қайтарса, ўзбек яна "раҳмат, раҳмат", - дебди.
Ҳалиги рус ҳайрон бўлиб бармендан:
— Бу нега менга ундай деяпти, ким ўзи бу?", - деса,
Бармен русга:
— Бу киши, мана шу кафенинг хўжайини Абдураҳмон-ака бўлади, - дебди.
— Байрамга хотинимга совға қилмоқчиман.
— Хотининг ўқитувчи эмасдику.
— Ўқитувчи бўлмаса ҳам менинг давримда бир дунёни кўрсин.
— Алло, ассалому алайкум. Сизлар бир инсонни ўз хоҳишига кўра армияга олиб кетасизларми?
— Ҳа, албатта. Сиз ўзи кимсиз? Қаердан телефон қилаяпсиз?
— Мен 737-маҳбусман. Қамоқхонадан телефон қилаяпман.
— Менинг маошимни 2 баробар кўтаришингиз керак. Чунки инсонда ўпка иккита бўлади.
— Қабул қиламиз, жойингизга боринг.
Шундан сўнг қулоқ, кўз, буйрак шифокорлари ҳам шуни талаб қилишибди. Ҳаммаларининг
талаблари қондирилди. Кейин бир шифокор ўртага чиқди. Раҳбарлар сўради:
— Сиз кимсиз?
— Стоматологман.
— Ўтиринг жойингизга!
Йигит қизга:
— Сени миллатинг нима?
Қиз:
— Мен болгаркаман.
Йигит:
— Мен эса дрелман, - дермиш.