Хотини:
— Кулгили эканми, ўзим тўқидим, - деса
Эри бирдан жиддий тортиб:
— Ўзимам этудим, шунақаям бемаза латифа бўладими деб, - дермиш
— Буви конфет мазалими, - дебди.
Бувиси:
— Ҳа, болам мазали экан.
Болакай:
— Унда нимага олапар шиммай ташлади.
— Онахон, ҳов анави ерда ётган симни узатиб юборинг!
Кампир симни монтёрга узатди-ю, йўлида давом этди. Монтёр эса шеригига:
— Кўрдингми, сенга нима дегандим? "Ноль" деганим рост эканми? Сен бўлсанг, "фаза, фаза", - деб валдирайсан!
— Сизда қирқ йиллик сирка бор деб эшитаман, ростми?
— Ҳа, рост,— деди Афанди.
— Сиркани қирқ йил қандоқ асрадингиз? Пича берингчи?
— Ҳар кимга пича-пича бераверсам, қирқ йил ичида сирка қолармиди,— жавоб берди Афанди.
— Албатта. Бу дорини олган беморлар шу пайтгача олдимга қайтиб киришмаган.
Агар ўнг тарафингиз билан турсангиз, бугун ошиғиз олчи, кун сизники.
Агар умуман оёққа туролмаётган бўлсангиз, кеча яхши бўлган экан!
— Мавлонолар, ичимизда энг доноси ким эрур - деб.
Шунда шогирдлари:
— Доноларнинг доноси, ўзингизда устоз! - дейишибди.
Шунда устоз:
— Бале, бале, ҳақ гапни айтингиз. Бу қадар билимдон шогирд бўласиз деб ҳеч ўйламагон эрдим, - дермиш.