— Афанди, бизни лақиллатиб, тўрда нима қилиб юрибсиз?— дейишди балиқчилар.
— Жуда кўп йиллардан бери балиқ бўлиб, тўрга тушишни орзу қилиб юрар эдим, армонда кетмай дедим,— жавоб берди Афанди.
— Қанақа одамсиз? Оғзингиздан сигаретни ҳиди сасиб юрасиз бир ҳафта "Сигарет чекмайман, сигарет чекмайман" - деб юрсангиз сигаретни ташаб яхши эр бўласиз, - деса.
Эр:
— Хўп бўлади, сен ҳам: "Интернетга кирмайман, уй ишларини қиламан" - деб юрсанг, ажаб эмас яхши хотин бўлсанг, - дермиш
— Чопонингизни олган ўғри ҳу, у ёққа қочди, сиз бу ерда нима қилиб ўтирибсиз?—деди.
— Қаёққа қочмасин, барибир ахир бир кун шу ерга келади,— деди Афанди.
— Тушунаман, тушунаман. Ман онамникига эмас, болта обкелишга кетяпман.
— Нега ундай деяпсан?
— Қорнимни қара?
— Ҳа, гап бу ерда дегин, унда бу фарзанднинг отаси мен эмас, нон заводи экан-де.
Йигит қараса қиз нариги томонга қараб турган экан. Қўлидаги телефонда эса рақамлар ёзилганмиш. Буни кўрган йигит телефонидан ҳисобни текшириш рақамини терибди. Сўнг телефонини қизга қаратиб ўзи юзини нари бурибди. Қиз унинг телефонида: –(минус) 2.66$ деган ёзувни ўқиб:
— Эй, худо нима бўлса ҳам текин гудок ташлаб ўйнамасинда, – дермиш.
— Сиз каттами, акангиз каттами?
— Бултур акам мендан бир ёш катта эди, бу йил ёшимиз баравар бўлса керак, — деди Афанди.