Хотиним семизлигидан нолиб:
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.
— Оқ Lexus'лик шаҳзодани ҳалигача кутиб юрибсанми?
— Аввалам бор ўзи яхши одам бўлсин, Lexus'ининг ранги эса менга умуман қизиқ эмас.
— Аввалам бор ўзи яхши одам бўлсин, Lexus'ининг ранги эса менга умуман қизиқ эмас.
Бир куни мактабда тил ўқитувчиларининг кенгаши чақирилибди. Кенгашда Лотин ёзувидаги алифбодан "к" ёки "қ" ҳарфларининг бирини олиб ташлаш масаласи қўйилибди. Кўпчилик ўқитувчилар "Қ" ҳарфини олиб ташлаш таклифи билан чиқишибди сабаб ёмон сўзлар барчаси шу ҳарфдан бошланади деб этишди улар.
Метод бирлашма раҳбари ҳаммани тинглаб қарор қабул қилибди, лекин четда турган 1 ўқитувчи уларга қўшилмапти, нега унга қўшилмайсан деганда у:
— "Сиқилиб кетдим" сўзини энди бир айтиб кўрингларчи дебди.
Метод бирлашма раҳбари ҳаммани тинглаб қарор қабул қилибди, лекин четда турган 1 ўқитувчи уларга қўшилмапти, нега унга қўшилмайсан деганда у:
— "Сиқилиб кетдим" сўзини энди бир айтиб кўрингларчи дебди.
Бир оқсоқол муллани ёнига келиб:
— Қори ака мен 1945 йили гуноҳ иш қилганман.
Мулла:
— Қани айтингчи!
Оқсоқол:
— Уруш пайтида бир америкаликни немислардан яшириб уйимда сақлаганман.
Мулла:
— Биродар бу гуноҳ эмас, аксинча яхшику, бировни жонини сақлаш
Оқсоқол:
— Тўғрику-я лекин ҳар куни 100$ олардимда.
Мулла:
— Ие, шунақа денг. Майли-майли барибир бегуноҳни жонини сақлагансиз.
Оқсоқол хурсанд, мулла билан хайрлашиб остонада тўхтаб муллага:
— Қори ака нима деб ўйлайсиз, уруш тугаганини унга айтсамикан ёки йўқми?
— Қори ака мен 1945 йили гуноҳ иш қилганман.
Мулла:
— Қани айтингчи!
Оқсоқол:
— Уруш пайтида бир америкаликни немислардан яшириб уйимда сақлаганман.
Мулла:
— Биродар бу гуноҳ эмас, аксинча яхшику, бировни жонини сақлаш
Оқсоқол:
— Тўғрику-я лекин ҳар куни 100$ олардимда.
Мулла:
— Ие, шунақа денг. Майли-майли барибир бегуноҳни жонини сақлагансиз.
Оқсоқол хурсанд, мулла билан хайрлашиб остонада тўхтаб муллага:
— Қори ака нима деб ўйлайсиз, уруш тугаганини унга айтсамикан ёки йўқми?
Бир одам бозордан жўжа хўроз олиб келибди. Уйида қари хўрози бор экан. 2 си ҳар куни уришаркан. Кунлардан бирида қари хўроз шундай дебди:
— Дарвозагача ким биринчи бориб келса, ўша бошлиқ бўлади.
Жўжа хўроз тез югуриб дарвозани олдига етган экан, хўжайин уни отиб ташлабди ва:
— Нуқул олиб келган хўрозларим кўчага югуради-я, - дермиш.
— Дарвозагача ким биринчи бориб келса, ўша бошлиқ бўлади.
Жўжа хўроз тез югуриб дарвозани олдига етган экан, хўжайин уни отиб ташлабди ва:
— Нуқул олиб келган хўрозларим кўчага югуради-я, - дермиш.
Фил билан сичқон турмуш қуришибди, Тақдир тақазоси билан фил оламдан ўтибди, сичқонни қолган умри филни кўмиш билан ўтибди.
Бир одам узоқ вақт комада ётиб, касалхонада ўзига келибди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.
Бир куни подшо Афандининг ўғлини ҳузурига чақирди. Боланинг қадди-қомати, қоши-кўзи худди отасиникига ўхшар эди. Унинг ақлини ҳам отасиникига ўхшаш-ўхшамаслигини синаш учун болага бир тилла берган эди, у пулни сира олмади.
— Нега тиллани олмайсан?
— Онамдан қўрқаман, у бегона одамдан пул олмагин деган.
— Яша,— хурсанд бўлди подшо,— мен онанг айтган бегона одам эмас, ҳукмдоринг бўламан, ола бер!
— Мен подшо эканлигингизни биламан, онам бунга барибир ишонмайдида.
— Нима учун?—ҳайрон бўлди подшо.
— Агар подшо пул берса, бир тилла эмас, купроқ берар эди, дейди-да.
— Нега тиллани олмайсан?
— Онамдан қўрқаман, у бегона одамдан пул олмагин деган.
— Яша,— хурсанд бўлди подшо,— мен онанг айтган бегона одам эмас, ҳукмдоринг бўламан, ола бер!
— Мен подшо эканлигингизни биламан, онам бунга барибир ишонмайдида.
— Нима учун?—ҳайрон бўлди подшо.
— Агар подшо пул берса, бир тилла эмас, купроқ берар эди, дейди-да.
Афанди бозордан тоғора олиб келаётган эди, йўлда биров дуч келиб:
— Қани, тақсир, тоғорани менга беринг, кўтаришиб кетай,— деди-да, Афандининг қўлидан тоғорасини олди.
Уйга етдилар. Афанди одамгарчилик юзасидан у кишини меҳмон қилиб жўнатди. Бироқ бу киши ҳар куни келиб, Афанди билан сўрашиб:
— Хўш, қалай, тоғора омонми?—деб сўрайдиган бўлиб қолди.
Ҳар гал келганида, Афанди уни ҳоли-қудрат меҳмон қилиб жўнатарди. Бу ҳолнинг узлуксиз давом этишидан Афанди жуда зерикди.
Кунларнинг бирида, у киши яна келиб, эшик қоққан эди, Афанди тоғорани кўтариб чиқди. У ҳам сўрашиб бўлгач:
— Ҳа, қалай, тоғора омонми?—деб сўраган эди. Афанди тоғорани ерга ташлаб юборди. У ерга тушиб синди.
— Ҳа, тоғора шу дамгача омон эди, ҳозир кўз олдингизда жон берди,— деб Афанди уйга кириб кетди.
— Қани, тақсир, тоғорани менга беринг, кўтаришиб кетай,— деди-да, Афандининг қўлидан тоғорасини олди.
Уйга етдилар. Афанди одамгарчилик юзасидан у кишини меҳмон қилиб жўнатди. Бироқ бу киши ҳар куни келиб, Афанди билан сўрашиб:
— Хўш, қалай, тоғора омонми?—деб сўрайдиган бўлиб қолди.
Ҳар гал келганида, Афанди уни ҳоли-қудрат меҳмон қилиб жўнатарди. Бу ҳолнинг узлуксиз давом этишидан Афанди жуда зерикди.
Кунларнинг бирида, у киши яна келиб, эшик қоққан эди, Афанди тоғорани кўтариб чиқди. У ҳам сўрашиб бўлгач:
— Ҳа, қалай, тоғора омонми?—деб сўраган эди. Афанди тоғорани ерга ташлаб юборди. У ерга тушиб синди.
— Ҳа, тоғора шу дамгача омон эди, ҳозир кўз олдингизда жон берди,— деб Афанди уйга кириб кетди.
Бир йигит севган қизига:
— Агар қўлимда нечта мандарин борлигини топсангиз, иккаласини ҳам сизга бераман, дермиш.
— Агар қўлимда нечта мандарин борлигини топсангиз, иккаласини ҳам сизга бераман, дермиш.
