— Сиз қайнонангизни бўғиб ўлдирганликда айбланасиз! Ўзингизни оқлаш учун бирор нарса дея оласизми?
Айбдор:
— Бунақа бўлади деб ҳечам ўйламагандим! Қайнонамни бурни қонаётганди, қон тўхтасин деб томоғидан бирпас сиқиб турдим холос!
— Қизим, бўйинг етиб, турмушга чиқай деб турибсан-у, ҳалиям шимингни кийишни билмайсан!, - деса,
Қизи ҳафа бўлиб:
— Ҳамма қизлар тўйда келин кўйлак кийса, мен шим кияманми?, - дебди.
— Энг ёмон кўрган одамингизга хат ёзиб, уни ёқиб юборинг.
Мижоз:
— Хўп бўлади. Хатни-чи, хатни нима қилай?
Ота-онадан жавоб келибди: «Болани ўқитиш керак!!! Ҳидлашамас»
— Келинг хола, деб кутиб олиб, яхши боринг синглим, деб кузатиб юборишаётган экан...
— Жоон, агар сизни қўйиб бошқа йигит билан бўлсам ачинармидиз? - деса
— Ўлибманми етти ёт бегана болага ачиниб, - дебди
Эри:
— Ҳа хотин, нима бўлди?
Хотин йиғлаганича:
— Кеча онамни машина уриб кетди, - деса...
Эр:
— Хотин биласанку жағим синган. Мeни кулдирма, - дермиш
— Яна нима бўлди қизим?
— Эрим билан уришиб қолдим.
— Ҳар сафар қайнонанг билан уришардинг-ку?
— Қайнонам шунча жаврасам ҳам индамай қўйди, ман ҳам ким биландир гаплашишим керак-ку.
— Қорбобо манга янги йилда укача олиб кел, - дебди.
Хатни юборибди. Бир кундан кейин қорбободан, қизчага хат келибди.
— Укача керак бўлса, ойингни юбор, - дебди