Қорбобо эса уларни ёнгинасида ўтириб, совғалар нархини ҳисоблаб ақлдан озай деябди.
"Эрингиз ремонт қилган жиҳозларни тузатиб берамиз!" - роса кулдим, лекин эҳтимолшарт телефон рақамини ёзиб олдим.
— Мана йигирма минг сўм! Олиб қўй! Бу пуллар дуторимни иккита торини ҳурмати. Ҳар бирига ўн мингдан беришди, - деса, хотини ўйланиб туриб:
— Чанг чаладиган саньаткорга эрга тегсам бўларкан, - дермиш.
— Ойижон, шу ишингиз тўғрими?
— Ёмон ҳулқинг учун сени жазоладим. Ўша жойда тур!
— Ёш бўла туриб, шу бурчакда, сиз ҳақингизда ёмон фикрлай бошлаяпман! Яхши эмас, ойижон!
— Ҳўш қизим, мактабингда нима янгиликлар?
Қизи:
— Мактабимиз ёнидаги сомсахонада нархлар ошибди ада...
Биринчиси олма дарахтига қараб туриб:
— Бу йил мана шу дарахт икки тонна олча беради, - дебди.
Иккинчиси эса:
— Йўқ, бу дарахт бу йил бир тонна шафтоли беради, - дебди.
Шу пайт шифокор келиб қолибди. Суҳбатни эшитиб туриб:
— Ахир, бу дарахт анор-ку! - дермиш.
— Сизни билетингиз оддий поезд учун. Бу - тезюрар поезд. Марҳамат қилиб қўшимча тўлов қилсангиз!
Йўловчи пинагини бузмай:
— Мен шошилаётганим йўқ. Машинистга айтинг, секинроқ кетаверсин!!!
Институтда ўқиган пайтимда менга барибир эди. Чунки фақат сессия вақтида ўқирдим.
Ҳозир менга умуман фарқи йўқ. Чунки бир йилда 365 кун ишлайман.
“Ҳар тонг уйғонганингизда ўрнингизга қаҳва олиб келишса яхши. Лекин ўриндиғингиз билан сиз истаган кафега элтиб қўйишса, ундан-да аъло бўлади!”.