— Қорбобо манга янги йилда укача олиб кел, - дебди.
Хатни юборибди. Бир кундан кейин қорбободан, қизчага хат келибди.
— Укача керак бўлса, ойингни юбор, - дебди
— Орзуларимда…
— Уста, яқинда уйландим. Сизга малол келмаса, шу сочимдаги, соқолимдаги оқларни олсангиз, - дебди.
Сартарош пинагини бузмай мижознинг соч-соқолини тагидан қиртишлаб олибди. Сўнг олинган сочларни ҳалиги кишининг олдига қўйди.
— Кечирасиз, жуда шошилинч ишим чиқиб қолди. Сизга малол келмаса, оқларини ажратиб турсангиз, - деб чиқиб кетибди.
— Бор ҳовлиларни супур.
Қиз:
— Воой, - дебди.
Шунда ота:
— Унда идишларни ювиб қўй.
Қиз:
— Воой
Ота аччиқланиб дебди:
— Яна бир марта вой-войласанг эрга бериб юбораман.
Қиз:
— Вой-вой-вой-вой!
— Дада, фонаригим қани?
— Фонарни нима қиласан?
— Учрашувга кетяпман.
— Мен учрашувга фонар олиб бормасдим...
— Кўрдингизми, қоронғида кимни танлагансиз!!!
— Шириним мени, асалим, сен осмондан тушгансан, - деса,
Қиз:
— Вой, бўларакану шунақа ширин гаплар гапирсаям, ҳадеб сўкмасдан...
Йигит:
— Ҳа, фақат ерга бетинг билан тушгансанда, - дермиш
Бир куни улар тўпланишиб пошшонинг олдига киришдилар-да, Афандининг оғзи сассиқлигига уни ишонтирмоқчи бўлишди. Иғво устига тасодифан Афанди келиб қолди. Аъёнларнинг ранги-қути ўчиб, дамлари ичига тушиб кетди.
Пошшо ҳақиқатни билмоқчи бўлиб Афандидан сўради;
— Қани, яқинроқ ўтирчи, аъёнлар сенга қаттиқ касаллик йўлиққан дейдилар, ростми?
— Шоҳим, уларнинг ҳаммаси менинг қадрдон дўстларим, улар ёлғон гапиришмайди, эшитайчи, улар нималар дейишдийкин?
— Буларнинг айтишларича, сенинг оғзинг ёмон сасиб кетган эмиш.
— Уларнинг гаплари жуда тўғри, шоҳим,— деди Афанди,— ҳозиргача мен уларнинг хиёнати, аҳмоқона қилиқларини бировга айтмай ичимга юта берганимдан, ўша иллатлар ичимда сасиб, оғзимдан чиқмоқда.
— Йўқ, аввал: "Kango'ни рекламаси кетади".