Бир қизча қорбобога хат ёзибди.
— Қорбобо манга янги йилда укача олиб кел, - дебди.
Хатни юборибди. Бир кундан кейин қорбободан, қизчага хат келибди.
— Укача керак бўлса, ойингни юбор, - дебди
Бир аёл фарзанд туғишда чақалоқни юқори тезликда туғармуш! Докторлар болани ушлаб қололмай бола майиб бўлиб қоларкан. Шунда чора топилибти. Футбол дарбозабонини олиб келишибди. Бола "ПАҚ" этиб учиб чиқибди. Чақалоқни ушлаб қолган дарвозабонни докторлар олқишлашди. Дарвозабон касбига содиқ қолиб "очилила" деб болани майдонга тепиб юборибди.
— Айтинг-чи, омонатингизни қаерда сақлайсиз?
— Орзуларимда…
Ёши элликдан ошган, соч-соқоли оқарган одам ёш бир қизга уйланибди, сартарошга бориб:
— Уста, яқинда уйландим. Сизга малол келмаса, шу сочимдаги, соқолимдаги оқларни олсангиз, - дебди.
Сартарош пинагини бузмай мижознинг соч-соқолини тагидан қиртишлаб олибди. Сўнг олинган сочларни ҳалиги кишининг олдига қўйди.
— Кечирасиз, жуда шошилинч ишим чиқиб қолди. Сизга малол келмаса, оқларини ажратиб турсангиз, - деб чиқиб кетибди.
Бир куни ота эрка қизига дебди:
— Бор ҳовлиларни супур.
Қиз:
— Воой, - дебди.
Шунда ота:
— Унда идишларни ювиб қўй.
Қиз:
— Воой
Ота аччиқланиб дебди:
— Яна бир марта вой-войласанг эрга бериб юбораман.
Қиз:
— Вой-вой-вой-вой!
10 ёшли бола дадасидан сўраяпти:
— Дада, фонаригим қани?
— Фонарни нима қиласан?
— Учрашувга кетяпман.
— Мен учрашувга фонар олиб бормасдим...
— Кўрдингизми, қоронғида кимни танлагансиз!!!
Бир куни йигит қизга қараб:
— Шириним мени, асалим, сен осмондан тушгансан, - деса,
Қиз:
— Вой, бўларакану шунақа ширин гаплар гапирсаям, ҳадеб сўкмасдан...
Йигит:
— Ҳа, фақат ерга бетинг билан тушгансанда, - дермиш
Пошшо саройидаги ҳамма аъёнлар Афандини ёмон кўрардилар. Улар пошшога Афандининг устидан ғийбат қилишар, унинг ҳақида турли-туман уйдирмалар тарқатишар эди. Бироқ Афанди билан учрашганларида ҳамиша ўзлари шарманда бўлишарди.
Бир куни улар тўпланишиб пошшонинг олдига киришдилар-да, Афандининг оғзи сассиқлигига уни ишонтирмоқчи бўлишди. Иғво устига тасодифан Афанди келиб қолди. Аъёнларнинг ранги-қути ўчиб, дамлари ичига тушиб кетди.
Пошшо ҳақиқатни билмоқчи бўлиб Афандидан сўради;
— Қани, яқинроқ ўтирчи, аъёнлар сенга қаттиқ касаллик йўлиққан дейдилар, ростми?
— Шоҳим, уларнинг ҳаммаси менинг қадрдон дўстларим, улар ёлғон гапиришмайди, эшитайчи, улар нималар дейишдийкин?
— Буларнинг айтишларича, сенинг оғзинг ёмон сасиб кетган эмиш.
— Уларнинг гаплари жуда тўғри, шоҳим,— деди Афанди,— ҳозиргача мен уларнинг хиёнати, аҳмоқона қилиқларини бировга айтмай ичимга юта берганимдан, ўша иллатлар ичимда сасиб, оғзимдан чиқмоқда.
— Алла болам, ухла ширин тушлар кўр, ҳойнаҳой тушингга оппоқ қуёнчалар кирса керак-а?
— Йўқ, аввал: "Kango'ни рекламаси кетади".
Афанди ярим кечада ўзи ёлғиз айланиб юрган эди, миршаб ушлаб олди:
— Бемаҳалда нима қилиб юрибсан?—сўради миршаб.
— Уйқум қочди,— жавоб берди Афанди,— шуни қидириб юрибман.