Ҳужжат тайёрланади, имзолаш учун принтердан қоғозга чиқарилади, имзо қўйилганидан сўнг яна сканерланади, тегишли ташкилотга юборилади ва ушбу ташкилотда ҳужжат яна принтердан чиқарилиб, ёрлиқ (фишка) билан раҳбарга киритилади. Раҳбар кўрсатмаси билан қайтиб чиққан ҳужжат яна сканердан ўтказилиб, папкага тикилади. Ҳақиқатдан ҳам ҳужжат “айланиши” ...
— Агар сен эркак бўлсанг, нима қилардинг?
Хотини:
— Ўзиз-чи? – дебди.
— Ие отахон, севган қизингиз бўлганмиди? – деб сўрабди врач.
Отахон:
— Йўғ-е болам! Португалияга урушга борганимда “Португалия” деб ёздириб олгандим. Нечи йил ўтди. Ёзувни ярми ўчиб, “галия”си қолди, - дермиш.
— Битта душманни "тинчитиб", шахсий бирор буюмини олиб келсангиз, ҳар бирига 1 миллиондан бераман.
Самолёт тўхтабди. Бир соатга бормасдан, солдатлар бир халта буюмлар кўтариб келишибди.
Шунда ҳалиги майор:
— Бу нима қилганингиз ахир биз ўзимизни шаҳарга заправкага қўниб ўтган эдик-ку! - деган экан.
— Нега унақа деяпсан?
— Эрингни айтаман-да... Сени ҳечам уришмайди, жаҳл қилмайди,...
— Ахир у тўртинчи мартта уйланиши...
— Нима бўпти?
— Аввалги хотинлари билан урушиб, жанжаллашиб бўлган...
— Азизим, агар мен мабодо сизни ташлаб кетсам, кўз-ёш тўкмайсизми?
Эри ўйлани-и-и-иб туриб:
— Кўз-ёш дейсанми? Ҳар-ҳар замонда йиғлаб турсам керак...
Хотини аразлаб:
— Нега энди ҳар-ҳар замонда? Ҳар доим эмас?
Эри:
— Овқатга пиёзни ҳар доим ҳам тўғрайвермасам керак...!?
— Ҳа! Фақат жиннихонага!
— Сиз соатига 120 км тезликда келяпсиз. Аслида 60 км/с да юриш керак.
Ҳайдовчи:
— Ахир биз икки кишимиз-ку, - деган экан.
— Дўстим энди нима қиламиз? Қўл қовуштириб ўтириш жонга тегди!
— Ундай бўлса оёқни узатиб ётамиз!