— Тошматов, икки карра икки нечи бўлади?
— Тў-ў-ўрт!
— Нега йиғлаяпсан?
— Беш бўлишини хоҳлайман.
Бешинчи синфда:
— Тошматов, икки карра икки нечи бўлади?
— Тўрт!
Коллежда:
— Тошматов, ҳалигача билмайсанми!? Икки карра икки нечи бўлади?
— Ўзингиз айтаверинг устоз, қанча бўлади...?
— Ўғрига-ям озгина айбни қолдиринглар! - дермиш.
Ҳужжатларни текшира туриб дебди:
— Бекорчи эканмиз-да?!
— Ҳа бекорчимиз! - дебди талаба.
— Давлатни пулларини еб ётибмиз денг...?!
— Ҳа, шундай! – дебди яна.
— Талаба эканмиз-да...?!
— Бу ерда талаба фақат менман...!
— Ёшингиз нечида отахон? - деб сўрашибди.
— 150 да - деб жавоб берибди.
— Э-э,... Дунёда энг кекса инсон сиз бўлсангиз керак-а? - деб қувониб туришса, отахон:
— Билмадим, дадамдан сўраб кўрай-чи?! - дермиш.
Қуён шерга арз қилгандан сўнг, шер бўрини чақириб, ақл ўргатибди:
— Сен қуёнга "Сигарет олиб кел", - дегин. “Гугурт қўшиб келмадингми?” деб уриш. Гугурт қўшиб келса, "Сендан гугурт сўрадим-ми?" деб ургин, - дебди.
Буни қуён эшитиб турган экан.
Бўри қуённи сигаретга жўнатибди. Қуён гугурт ҳам олибди-да, яшириб олибди.
— Мана сигарет, - дебди.
Бўри:
— Гугурти қани? - деса, қуён:
— Мана гугурт, - дебди. Шунда бўри ўйланиб туриб “Шапканг қани?” деб бир шапалоқ қўйиб юборган экан.
— Дадаси биз яқинда биттага кўпаямиз, - деса эри хурсанд бўлиб кетибди.
— Ростанми? Жуда зўр бўпти-ку! Ўғил эканми ёки қизми? – деса, хотини:
— Онам бизникига кўчиб келяптилар, - дермиш.
— Тўхтанг-чи адаси. Ҳеч нарсани унутмадингизми? – дебди ҳар куни ишга кетишдан аввал болалари билан ҳайрлашиб кетиши кераклигини эрига эслатмоқчи бўлиб...
Эри шошиб-ҳовлиқиб чўнтагини кавлабди-да 10 минг чиқариб, хотинига бериб “Бошқа йўқ, ушла! Бори шу!” деб югуриб чиқиб кетаверган экан.
— Кўйлагимни икки кун кетма-кет ювдим. Бугун ёқаси яна кир бўлибди, - деса, дўсти:
— Ёқангни ювгандан кўра бўйнингни ювсанг, ёқанг кир бўлавермайди, - дермиш.