— Мени итим гапира олади!
Ҳеч ким ишонмабди ва шу ерни ўзида баҳс бошланиб, гаровга пул тикилибди.
Ҳалиги кишини ити ҳеч нарса гапирмабди. Катта пулни бой берган хўжайини кўчага чиқиб, итга бақира бошлабди:
— Нега била туриб гапирмадинг? Ахир шунча пул ютқазиб қўйдим-ку!!!
Шу вақт ит тилга кириб:
— Э, хўжайин! Лекин эртага биз қанча пул ютиб олишимизни билсангиз эди...!
Агар мени ёқтирсанг, менга кулиб турган (одамча) смайлик юбор!
Агар менга ёқишни истасанг, менга юракча расмини юбор!
Агар мени севсанг, ҳисобимга пул ташлаб юбор!
— Ҳамёнингни чўз! Пул керакми жонингми?
Афанди ўйланиб туриб:
— Ҳозир ёнимда пул йўқ эди. Сизлардан қарз бўлиб қоларканман-да, - дермиш.
— Менга 8 сотих ер ажратиб бер! - деса, жин:
— Кўзани кадастрида бунча ерни ўзи йўқ-ку, Қаердан топаман?! - дермиш.
— Ҳа, биродар, Худо сизни сочдан қисганга ўхшайди-а?
— Нега қисади? Малла соч бермоқчи бўлганди, ўзим истамадим.
Харидор:
— Сизда суяксиз балиқ борми?
Сотувчи:
— Йўқ, лекин гўштсиз колбасалар бор.
— Нима қиламиз бошимизга ортиқча ташвиш келтириб. Шу мурдани нариги туманга олиб бориб осиб келайлик, - дебди.
Иккала нозир мурдадан қутулиб, йўлларида кетаверибди.
Нариги туманни нозирлари айланиб юриб, кўзи дарахтда осилиб турган одамга тушиб:
— Анавини қаранглар, яна шу ерга осиб кетишибди...- дермиш.
Она:
— Доим ҳақиқатни ёзгин!
Ота:
— Э, уёқда ҳар битта хатни текширишади.
Она:
— Унда аҳволинг ёмон бўлса, қизил, яхши бўлса, кўк рангли сиёҳда хат ёзгин!
Ўғил жўнаб кетди. Орадан қанчадир вақт ўтиб, кўк сиёҳда ёзилган хат келибди:
"Онажон, отажон, ҳаммаси яхши! Фақат, бу хатимни қизил кўзойнак тақиб ўқинглар..."
— Нима бўлди, шикоятингиз? - деб сўраса, ҳалиги одам:
— Кеча оғайниларим билан болаларни соғлиги учун ичдик, аёлларимизни соғлиги учун ичдик, қўшниларни соғлиги учун ичдик, охири негадир ўзимни соғлиғим ёмонлашди, - дермиш.