— Укам. Овқатингдан менгаям қолдиргин, - дебди. Ҳалиги йигит бўлса:
— Манави кабобданми? Ҳа, манави ошданми?, - деб ҳамма нарсани еяверибди.
— Майли, нимадан бўлса ҳам, - дебди ширакайф киши.
Йигит эса катта-катта ейишда давом этиб:
— Ош, кабобларни таъмини кўрмоқчимисиз, - деб, охири овқатларини тугатгач, — Овқатни мазасини кўриш учун ишлаш керак, - деган экан.
— Бу табиий ҳол. Ёвузлик ўзи ҳеч қачон тинчимайди.
— Нима қиляпсан бу ерда?!, - деса
— Pokemon қидиряпман, - дермиш.
— Алло, ким бу?
Гўшакдан маст эркакнинг овози келибди:
— Ҳозир мен телефонда гапиряпманми?
Аёл асабийлашиб:
— Йўқ, телевизорда гапиряпсан!
— Вой, жонли эфирга кийимсиз чиқдимми?!
— Нега ғамгинсиз? Нима гап?
— Ёнимга ўтиргин, айтиб бераман!
Ҳалиги одам ҳам ўриндиққа ўтириб, - нима бўлди?, - деса,
— Биз ўтирган ўриндиқни яқинда бўяб кетишибди, - дермиш.
— Эй худо! Нимага менга олийжаноб турмуш ўртоқ учратмайсан?
Шу пайт аёлга самодан товуш эшитилибди:
— Сенга орзуингдаги эркакларни юбордим. Сен улар билан дўст эканингни айтиб, ўзинг қаёқдаги аҳмоқлар билан учрашиб юрибсан.
— Кеча чўкаётганимда мени қутқариб қолган одамни кўрдингизми?, - деса,
— Ҳа, кўрдим. Кеча келиб мендан узр сўраб кетди, - дебди эри.
— Қандай қилиб ёш қизни сенга турмушга чиқишга кўндирдинг?
— Буни йўли осон. Мен уни алдадим.
— Нима деб алдадинг?
— Мен унга ёшим 90 да деб айтдим.