— Нега унақа қилвоccан? - деcа
— Ўзингиз айтдизку cудья ўзимиздан, қўрқмай ўйнайвеp, - деpмиш футболист.
— Афанди, уйғоқмисиз?
— Ҳа, нима қилди?,
— Сиздан бир оз пул сўрамоқчи эдим.
— Ундай бўлса мен ухлаяпман,— деди Афанди.
— Исмийла нима? - деб сўрабди.
Қизлардан бири иккинчисига қараб:
— Исмингни этма, Зилола, - дебди
— Ҳоп, Ҳилола, - дебди.
— Кеча эрим яна ичиб, жуда кеч келди. Индамай ётавердим. 10 минут шитир-шитир қилди.
Охири чидолмай гапирворди: "Ҳеч бўлмаса жавраб қўйсанг-чи, ётоқхона эшигини тополмаяпман!".
— Сизни табриклашим мумкин. Бундан олти ой илгари оддий ходим сифатида иш бошлагандингиз. Бир ой ўтиб бўлим бошлиғи бўлдингиз.
— Тўғри.
— Икки ой ўтиб, омбор бошлиғи бўлдингиз.
— Бунисиям тўғри.
— Ҳозир эса, кўз тегмасин, бош директор ўринбосари лавозимида ишлаяпсиз. Бунинг учун нима дейиш керак?
— Раҳмат, дада!
Кунларнинг бирида у кўчага чиққан эди, одамларнинг кўча супуриб, сув сепиб, йўлнинг икки томонига тизилишиб турганларини кўрди.
— Нима гап? — ажабланиб сўради у.
— Пошшо ўтади,— кимдир жавоб берди.
Афанди одамлар қаторида турган эди, пошшо келиб қолди. У дарҳол пошшога орқасини қилиб турди. Пошшо ғазабланиб қичқирди:
— Қандай одамсан, нимага тескари турибсан!
— Иккинчи бетингни кўрмайин деган эдингиз, шоҳим бетимни кўрмаса, кетимни кўрсин деб турибман,— жавоб берди Афанди.
— Ҳар бирингизнинг иккитадан тилагингизни бажараман, деса
Биринчиси:
— Мени қорнимни тўйдир, сўнгра уйимга обориб қўй, дебди
Иккинчиси ҳам худди шундай тилак билдирибди.
Жин уларни тилагини бажарибди ва учинчисидан сен нима тилайсан, деса
— Менга бир ящик ароқ бер, деса
Жин:
— Буларни барчасини қанақа қилиб ичасан деса
— Ҳалиги иккала оғайниларимни қайтариб олиб-ке ўшалар билан бирга ичаман, дермиш