— Доллар олаверасизларми?
— Ҳа.
— Пластик карта билан ҳам ҳисоблашсак бўладими?
— Ҳа.
— Шиша Бутылка билан-чи?
— Уйланганмисиз?
— Ҳа.
— Хотинингиз нима иш қилади?
— Аёл киши қиладиган ишлар, шулар билан банд.
— Хотинингизга ичиб уйга борганингиз ёқадими?
— Қайси аёлга ичган эркак ёқади?
— Хотинингиз.....
— Ака жонга тегдингиз. Тушунаман, сартарошлар мижози билан гаплашиб ишлашади. Лекин нимага сизни хотиним қизиқтириб қолди? Ҳар гапингизда хотинимни сўрайсиз. Нима хотиним билан орангизда бирор гап борми?
— Ҳафа бўлма укам. Ҳар гал хотинингни сўрасам сочинг тикка бўляпти. Сочингни осонроқ оляпман-да.
— Хотининг билан кечаги жанжалинг нима бўлди?
Дўсти:
— Охири хотиним ёнимга тиззасида эмаклаб келди.
— Кейин нима деди?
— Краватни тагидан чиқ номард деди.
— Бир яшик ойна бор, кимки шуни уйимга элтиб берса, пул ўрнига учта ҳикматли гап айтаман, - деди.
Мардикорлар: «Қуруқ гап — қулоққа ёқмас» деб, индамай ўтираверишди.
Афанди яшик эгасининг шартига рози бўлди-да, яшикни кўтариб борар экан:
— Қани, ҳикматли гапларингизни айтинг, - деди.
— Биринчи гапим шуки: Агар биров сизга «тўқликдан очлик яхши» деса, асло ишонманг, - деди ойна эгаси.
— Ҳай-ҳай, бунча яхши, - деди Афанди,— қани, иккинчисини ҳам эшитайлик?,
— Агар биров сизга «отлиқ юришдан яёв юриш яхши» деса, асло ишонманг.
— Ҳай-ҳай, буниси ундан ҳам ўткир гап экан,— деди Афанди,— қани, учинчисини эшитайлик?
Ойна эгаси:
— Агар биров сизга «сендан кўра аҳмоқроқ мардикор бор» деса, асло ишонманг, - деган эди, Афанди яшикни кўтариб туриб ерга бир урди-да:
— Агар биров сизга «шу яшикнинг ичидаги ойналардан биронтаси бутун қолди» деса асло ишонманг! - деди.
Доя кампир ҳам Афандининг уйида ўзидан бошқа ҳеч ким бўлмаганлиги сабабли қоронғида чироқни қаратиб турасан, - деб чироқни унга тутказибди.
Афанди чироқни қаратиб турганмиш, доя кампир туғдираётганмиш. Афанди чироқни қаратиб турса, олдин битта калла чиқибди, кейин иккинчиси ва учинчи калла ҳам кўринаётганмиш. Афанди шоша-пиша чироқни "пуф", деб ўчирибди.
Доя кампир ҳайрон бўлиб:
— Афанди, чироқни нимага ўчирдинг, - деб сўрабди.
Афанди норози булиб:
— Э-э-э, онасини эмсин. Чироқ қаратиб турсанг, булар ёруғга қараб чиқавераркан, - дермиш.
— Ўғлим арок ичамизми?
— Йўқ, яхшиси шампанский ичамиз.
— Ўғлим шашлик еймизми?
— Йўқ, яхшиси конфет ейман.
Бироз вакт ўтгач ўғли хожатхонага ўтибди.
Отаси милтиғини кўтариб югуриб чиқибди.
Онаси:
— Ҳа, дадаси қаёққа?!
— Агар бу ўғлинг ўтириб сийса отиб ташлайман!!!
— Бўлақол, белим оғриб, жонимни оляпти. Дўхтирга борган эдим, илоннинг заҳрини суртинг деди. Дорихонада бунақаси йўқ экан. Ўзинг тупуриб қўя қол, тилингга тегиб чиққан тупугинг ўнта илоннинг заҳрига татийди.
— Шалағи чиққан бу эски аравага чиптанинг нархи неча пул?
— Одатда бир қоп похол учун 1000 сўмдан оламиз, — дебди ҳайдовчи.
Аста қўлига олиб:
— Товба, тахтага жун чиқибди, - дебди-ю, ташлаб кетворибди.