Бир араб шайхига қон қуйиш керак бўлиб қолибди. Уни қони жуда камёб экан, ўхшашини бир яҳудийдан топишибди. Яҳудий рози бўлибди, уни қонини шайхга қуйишибди.
Шайх яҳудийга қон бергани учун машина ва уй совға қилибди. Бир йилдан кейин шу ҳол қайта такрорланибди.
Яҳудий хурсанд бўлиб қон берибди. Шайх унга бир коробка печенье совға қилибди. Яҳудий ҳайрон бўлиб:
— Ўтган сафар менга машина ва уй совға қилгандингиз-ку?
Шайх:
— У пайтда менда яҳудийлар қони оқмаётганди-да
Катта йўл бўйидаги пост ГАИ олдига, бир кампир, қозиқ қоқиб, сигирини боғлаяпти. ГАИ ходими кампирга:
— Энажон, нега асфальтга сигирингзни боғлаяпсиз, ўтлоқда боқсангиз бўлмайдими?, - деса
Кампир:
— Ўтлокда боқдим. Ем бериб боқдим семирмади. Сен шу пост ГАИда бир йилдан бери ишлайсан-а?
— Ҳа, бир йил бўлди ишга жойлашганимга. Мени кузатиб юрибсизми энажон?, - деса
Кампир:
— Бир йил олдин кўрганимда озғин эдинг, мана буқадай семириб кетибсан. Ажаб эмас, сигирим ҳам семирса, - дермиш
Бир ўтинчи денгиз бўйида ўтин кесаётган экан, қўлидаги болтаси сувга тушиб кетибди. Шунда сувдан Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан, - деса,
Ўтинчи унга қараб:
— Болтам сувга тушиб кетди, - дебди.
Сувпариси сувга шўнғиб олтин болта олиб чиқса, ўтинчи:
— Бу мани болтам эмас дебди.
Кейин кумуш болта олиб чиқибди.
— Бу ҳам мани болтам эмас.
Сувпариси ўтинчига ўзини болтасини олиб чиқиб бериб:
— Ҳалол йигит экансан деб 3 та болтани бериб юворибди. Ўтинчи хотинига бўлган воқеани айтиб берибти. Кейин эр-хотин ўша сувни ёнига боришибди. Хотини ўзини сувга отибди, кейин яна Сувпариси чиқиб:
— Нега хомушсан деса,
— Хотиним сувга тушиб кетди дебди.
Кейин Сувпариси Моннализани олиб чиқибти. Ўтинчи ўйланиб туриб:
— Мана шу мани хотиним, - дебди.
Сувпариси ўтинчига қараб:
— Нега ёлғон гапиряпсан деса, ўтинчи;
— Ҳозир бу мани хотиним эмас десам, Селена Гомезни олиб чиқасан. Бу ҳам хотиним эмас десам, ўзимни хотинимни олиб чиқасан. Шу мани хотиним десам, ҳалол экансан деб учаласини берасан. Кейин ман 3 та хотинни қандай боқаман, - дермиш....!
Дастурчи уйига келса мушуги югуриб келиб уни қўлини ялай бошлабди.
Хотини ҳайрон бўлиб:
— Дадаси бу мушук бунча қўлингизни яламаса, деса
— Нимага бўларди сичқончани ҳиди келиб қолгандирда, дермиш..
Ойи, дадам зинадан йиқилиб тушди.
— Вой! Нима деди?
— Ёмон сўзларини қўшмасдан айтайми?
— Албатта!
— Индамади..
— Дада, сиз яна катта бўласизми?
— Йўқ, ўғлим
— Унда нимага овқатланасиз?
— Мен сиздай зиқна ва таъначига турмушга чиқмайман! Ушланг совға қилган узугингизни!
— Қутиси қани?
— Тошмат, ўлишингга бир бахя қолибди деб эшитдим?
— Ҳа, тасаввур қилгин-а, Эшмат, бутун ҳаётим кўз ўнгимдан бирма-бир ўтди... Шунинг учун қарзларимни йигиб чиқаяпман, яна унутиб юбормаслик учун. Ўн беш йил илгари олган 10 минг сўмни чўзиб қўй-чи дўст!
Ресторандан чиқаётганда нега официант аёлнинг белидан қучоқлаб олдингиз? Кап-катта, оилали одамга уят эмасми?
— Қизиқмисан, хотин? Ахир мен унинг кўйлагига қўлимни артдим ҳалос.
Кеч тушяпти. Она балкондан ўғлини бақириб чақиряпти:
— Тешавой, сен уйга кириш ҳақида ўйлаяпсанми?
— Ўйлаяпман, ойижон.
— Хўш?
— Ойи, яна озгина ўйлаб олай...