— "А" денг-чи...
— Катта "А" ми ёки кичик "а"?
— Нега бу пашшалар фақат менга ёпишадилар, сира сизга қўнмайди?
— Зеҳн қўйиб қарасинлар,— жавоб берди Афанди, — пашшаларнинг ҳаммаси ўз пашшангиз!
— Тўппа-тўғри! Гоҳ ҳотини ойнадан отилиб чиқади, гоҳида эри.
Турли хил ҳарфлар ёзилган Сивцева жадвалини беморга кўрсатиб врач дебди:
— Хўш бемор, охирги қатордаги сўзларни кўряпсизми? Ўқинг-чи!
— Ўқитувчи нашриёти. Адади 5000.
— Нега бўшадинг?
— Ўзимни ишсизликда синаб кўрмоқчиман.
— Соғлиқларингиз яхшими?
— Жуда яхши. Менда вирус йўқ!
— Молиявий аҳволингиз-чи?
— Унданам яхши. Менда пул аниқ йўқ!
— Кел кампир, бир-биримизга ҳақиқатни айтайлик! Менга неча бор хиёнат қилгансан?
Кампир:
— Олдин ўзингиз айтинг, - дебди.
Шунда чол томдан бир халта мош олиб тушиб дебди:
— Мана! Шуни ичида неча дона мош бўлса, шунча хиёнат қилганман.
— Энди сен айт, - деса, кампир сандиқдан бир ҳовуч ёнғоқ олиб чолни олдига қўйибди. Кейин кампир чолига:
— Инсофсиз экансиз! Бир халта мош қанақанги кўп бўлишини биласизми?! Шунча мартами? – деса,
— Йўқ. Мени дўконга мош олиб келишга юборганингда 3-4 ҳалтасини олиб чиқиб сенга бергандим, - деган экан.