Latifa.uz

Ҳайдовчи ДАН ходимига жаҳл билан:
— Вилоят ДАН бошлиғи менинг қайнотам бўлади, - дебди.
— Ёлғон! Бўлиши мумкин эмас!
— Нега ёлғон деб ўйлайсиз?
— Унақада божа бўлишимиз керак эди-да.

— Бобо ухлаяпсизми?
— Йўқ, нима эди?
— 5000 сўм беринг...
— Ухлаяпман ўғлим, ухлаяпман..!

Икки дугона суҳбатлашмоқда:
— Машҳур кино юлдузи бўлсам, бутун дунё мен ҳақимда гапирса, дейман.
— Сен ҳақингда бутун маҳалла гапираётгани камлик қиляптими?

Крокодил боласи сўради:
— Ойи-ойи адам қаёдала?
— Даданг Америкада дипломат бўлиб ишлийди.

Интернетда одам кўп — Душанбага ўхшайди.
Личкада смс кўп — Сешанбага ўхшайди.
Гости бўлар жононлар — Чоршанбага ўхшайди.
Келинлар ҳурсанд бугун — Пайшанбага ўхшайди!

— Кел битта сувара ташайлик, оғайни!
— Мен тушунмадим, сиз кредитни қайтариш ниятидамисиз, ёки йўқми?

Футбол мураббийи фарзандли бўлди. Лекин эртага уни жуда муҳим ўйин кутиб турибди. Шунинг учун мураббий туғуруқхонага майдонга тушмайдиган ўйинчини жўнатибди.
Ўйинчи туғуруқхонадан қайтиб келиб, таасуротлари ҳақида гапириб берди.
— У сизни ўзингиз. Кичкинагина, бақалоқ, ҳеч нарсани тушунмайди, фақат бақиргани бақирган.

Шифохонада даволаниб чиқаётиб, бир киши шифокорга миннатдорчилик билдирди:
— Минг-минг раҳмат сизга шифокор-жон! Ўз миннатдорчилигимни қандай изҳор қилишни ҳам билолмай қолдим…
Унга жавобан шифокор маъноли илжайди-да, деди:
— Эҳ, азизам, биласизми, инсоният пул деган қудратли нарсани ўйлаб топганидан бери миннатдорчилик изҳор қилиш йўли осонгина ҳал этилган.

— Бизнинг корхонамизда фақатгина керакли кадрлар фаолият юритиши керак, - деб таъкидлади «Қўнғироқча» фермасининг маънавият ишлари бўйича директор ўринбосари ёрдамчиси иш юрутувчисининг кичик 3-разрядли кичик референт-котиби.

Афанди қўш хайдаб юриб бир хум олтин топиб олди. Атрофига олазарак қараган эди, ёнида ов қилиб юрган подшога кўзи тушди. «Агар шу олтинларни подшога берсам, бирор шаҳарга мени ҳоким қилар» деган хаёл кўнглидан ўтди-да, подшони чақирди. подшо ҳам кела бошлади, У келгунча, олтинларнинг меҳри ўткирлик қилиб, уни подшога бергиси келмай қолди. Подшо:
— Нима ишинг бор, мени нега чақирдинг!— деди.
— Шоҳим, сиз кўзчи, диди баланд одамсиз, бир чамалаб кўринг-чи, ҳайдалган жой кўпми, ҳайдалмаганими?— деди Афанди.
Ниҳоятда аччиғланган подшо:
— Аблаҳ, менинг овимга ҳалал бердинг!— дедида жўнаб қолди. подшо бироз юргач, Афанди яна ийиб кетди-да, олтинларни унга бергиси келиб чақирди:
— Шоҳим, қайтинг, бир хум олтин бераман! Олтиннинг номини эшитган подшо отининг бошини буриб қайтиб кела бошлади. Бироқ у етиб келгунча Афанди яна айниб қолди-да:
— Шоҳим, бир назар солиб қаранг, ола ҳўкизим тез юрадими, қораси илдамми? — деди Афанди.
Подшо ўз ичида: «Бу жинни одам экан» деб хаёл қил-ди-ю отни чоптириб кетди.
Афанди қўшни тугатиб, кечқурун хумни кўтариб уйига келди. Хумни уйга қўйиб, ҳўкизларни жойлаш учун молхонага кириб кетди. Хотини хумни қараган эди, ичи тўла олтин. У дарров олтинларни сандиққа солиб, хумни тош билан тўлатиб қўйди.
Афанди молхонадан чиққунча яна олтинларни подшога бергиси келиб қолди-да, хумни қопга солиб кўтариб, саройга қараб жўнади. Подшо беклари билан кенгашиб ўтирар эди. Афанди ўртага кириб бориб:
— Шоҳим, сизга бир хум олтин олиб келдим,— деди-да хумни гиламга ағдарди.
Ундан тўкилган тошларни кўриб, ҳамма ажабланди. Афанди хижолатдан чиқиш учун, деди:
— Борди-ю, шу хум тўла тилла бўлганда, неча ботмон келар эди?