— Эрни қидиряпман.
— Ўзингга умр йўлдошни чатдан қидириб топмоқчимисан?
— Ўзимни эримни қидиряпман!
— Сизни тилла занжирингизни ўғирлаб қочган шахсни таний оласизми?
Жабрланувчи:
— Ўғрининг адвокати ҳимоя нутқидан кейин, мени ўзи тилла занжирим бор-йўқлигига ҳам шубҳаланиб қолдим, ўртоқ судья...!
— Яхшимисиз қўшни? Икки соатдан бери деворга болға билан ураётган сизми?
— Ҳа! Уйимда ремонт бошлаганман.
— Сиз билан суратга тушиб олсам майлими?
— Нимага?
— "Сурбет ва аблаҳ одамнинг расми" деган ёзув билан ижтимоий тармоқларга тарқатиш учун.
— Автобусда, келяпман!
— Тезроқ бўлақолгин...
— Яхши. Ҳозир, ҳайдовчига айтаман!
— Ана кўрдингизми? Мен рост гапиряпман, - дебди адвокат судьяга қараб.
Судья:
— Гапингизни тугатдингизми? Бу ерда суд кетяпти!!!
— Кейинги пайтларда кундуз кунлари даҳшатли даражада бўшашадиган бўлдим. Нуқул уйқум келаверади. Тунда эса буни тескариси. Росманасига тўлақонли, ҳақиқий эркакнинг умрини кечираётгандай бўламан.
— Тунда нима иш қиласан ўзи?
— Ухлайман.
— Қани анави аблаҳ?! Ҳозиргина шу ерда пальтоларни олиб кийиб кўраётган эди. Қочиб кетдими???
— Шу ердаман! - дедим.
— Ҳа шу ердамидингиз? Танимай қолибман сизни, - деди сотувчи.
Дарҳол эгнимда турган пальтони сотиб олдим. Мен таниб бўлмас даражада ўзгариб кетибман демак!!!