Афандини саройга чақиришибди. Афанди саройга кириб қараса, ҳамманинг қўлида тухум бор экан.
Подшо сўрабди:
— Афанди сани тухуминг қани?
Шунда Афанди айтган экан:
— Шунча товуқни ичида битта хўроз ҳам бўлиш керак-ку!!!
70га кирган отахон дуо қилиб сўраяпти:
— Менга куч кувват бер, тўғри йўл кўрсат, - деса.
Буни эшитган кампири:
— Куч қувват сўрайверинг, тўғри йўлга ўзим бошлийман, - дебди
Афанди кўчада бир одамни бекордан-бекорга аҳмоқ деди. У одам Афандининг бошига мушт ўқталиб келди.
— Ким аҳмоқ!
— Шу келишинг рост бўлса, мен аҳмоқман,— жавоб берди Афанди.
Бошингизни роса бит босибди дўстим
— Ҳа, хабарим бор
— Нима билан даволаяпсиз?
— Ҳеч нима билан, хали бирорта бит касал бўлгани йўқ.
Шамолашдан ўлаётган эркак доктордан илтимос қилибди:
— Ман сизга пул ҳам бераман, агар СПИДдан ўлди деб гувоҳнома ёзиб берсангиз!
Доктор:
— Нима сабабдан?!
— Биринчидан: бу билан ўзингизни оқлайсиз, ахир СПИД бедаво-ку. Иккинчидан эса менинг манжалақимга бундан кейин ҳеч ким бармоғини ҳам теккизмайди. У билан 5 йил бўлган жазмани эса, ўзини осиб қўяди!
Ёш қизча ҳомиладор бўлиб қолибди. Онаси:
— Қизим, ўша нобакор ким бизга айт. Телефон номерини бер, гаплашаман, дебди
Отаси эса:
— Ўша итваччани тутиб олсам ўлдираман, деб турса, уй олдига "Ferrari" машинасидан зўр кийиниб олган ўрта ёшлардаги бир бойвачча йигит тушиб келибди. Уйга кириб қизнинг отасига:
— Амаки, узр, қизингизга уйлана олмайман, мени ойилам бор, лекин ҳамма харажатларни кўтараман. Агар ўғил туғса, 2та завод яна 5милион доллар бераман! Агар қиз туғса, 1та завод, 2милион доллар бераман! Агар боласи тушиб қолса...
Отаси:
— Агар боласи тушиб қолса, қизимиз хизматингизга мунтазир.
Мусиқа чалиб унинг ёқимли овозини эшитганингизда бошқа нарсаларни тамоман унутасиз. Клавишалар сизни cеҳрлаб, худди ўзига тортиб олаётгандай туюлади.
Шу пайтда: "Нонга пул беринг, нон олиб чиқиш керак", - деган овоз умуман нотага тушмайди-да.
— ДАН ходими билан Хитойликни нима бирлаштиради?
— Иккисини ҳам тайёқча боқади.
Эркак кишини бир қулоғидан кирган гап, иккинчисидан чиқиб кетади, аёл кишини икки қулоғидан кирган гап оғзидан чиқиб кетаркан.
Афанди бозордан ҳўкиз олиб келаётган эди, йўл-йўлакай «Афанди, ҳўкизни сотиб олдингизми, қанча бўлди?»—деган саволлар ёғилиб кетди. Афанди жонидан безор бўлиб, арқоннинг бир учини ўз бўйнига боғлаб олди, яна бир одам:
— Афанди, ҳўкизни олдингизми?— деб сўраган эди, у:
— Йўқ, биродар, ҳўкиз мени олди, нарҳимни ундан сўранг,— деди.