— Ҳўш, ораларингда математиклар борми?
— Бор, мен! Мен ҳам математик!... мен, мен, - жавоб қайтарибди сафда турганлар.
— Жуда соз, математиклар! Қани энди белкурак ва қўшбошлар билан қуролланиб, машинага чиқинг. Далага бориб, илдиз топамиз.
— Ишонасанми? Бир ой аввал ясашни бошлаган пазлни кеча тугатдим.
— Ҳазллашяпсанми?! Ахир шунчалик ҳам секин ясайсанми?
— Нимаси секин!? Пазлни қутисида 3-6 деган ёзувлар бор эди-ку! Демак мен тез ясаганман.
— Э, қизимга ҳайронман. Сени ниманг ёқди экан унга?!
Йигит:
— Пластик карточкамни кўрсатганим маъқулми ёки нақд пулдами? – дермиш.
— Онанг тиллани жуда-ям яхши кўргани учун!
— Унда нимага мени исмим Тўхтасин?
— Кўп савол беравермагин...!
Натижада эса, соқов одам:
— Вой дод!, - деб бақириб юборибди ...
— Шунча йил яшаб, сутни музлатгичга нотўғри қўйиш мумкинлиги ҳақида билмаган эканман.
— Мен бахтлиман!
— Мен бахтлиман!, - деган садо қайтибди.
— Мен уйландим, - деб бақирибди яна йигит.
Тоғлардан эса:
— Баттар бўл!, - деган садо қайтган экан.
— Эшагингизнинг феъли ёмон экан. Олдидан келганни тишлайди, орқасидан келганни тепади. Бу эшакни биров текинга ҳам олмайди, - деса,
— Эшакни мен бу ерга сотгани олиб келганим йўқ, - деди афанди, — унинг менга кўрсатган азобини бошқалар ҳам татиб кўрсин, - деб олиб келган эдим.