Болалар ҳақида латифалар
— Шакар қулоқлар учун фойдали.
— Қанақасига... қулоқлар учун?
— Укамни чойига шакар солсам, йиғламайди. Мени қулоқларим дам олади.
— Арзанда ўғлинг яна ҳамёнимдан пулларимни ўмарибди!
— Нега энди у бўларкан? Балки мен олгандирман ...
— Йўқ, сен эмас! Ҳамёнимда пулларимни ярми қолиб кетибди.
— Анави менинг туфлигимга сув тўлдираётган ўғлингизми?
Амаки жавоб берибди:
— Йўқ. У жияним. Ана ўғлим, иккинчиси пойига қум тўлдиряпти.
Қизи адасига:
— Турмушга чиқгим келмайди. Чунки онамни соғинаман, - деса
— Онангни ҳам ўзинг билан олиб кетишинг мумкин, - деган экан отаси.
— «Қанд» сўзини қўшиб бир гап туз-чи!
— «Эрталаб қаҳва ичдим».
— Бу гапда «қанд» сўзи йўқ-ку?
— Қанд қаҳванинг ичида эриб кетган-да!
— Мушукчани қулоқлари нечта бўлади?
— Иккита.
— Оёқлари-чи?
— Тўртта.
— Думи нечта бўлишини айта оласан-ми?
— Ойи, бу тентак амаки умрида мушук кўрмаганми...?!
— Дада, онанинг кўз-ёши билан, хотиннинг кўз-ёши ўртасида қандай фарқ бор?
— Ўғлим, жуда катта фарқ бор! Онанинг кўз-ёши юракка таъсир қилади, хотиннинг кўз-ёши чўнтакка!
— Сен нега иншо ёзмаяпсан?
— Котибамни кутаяпман, - дермиш.
— Келинг мактаб-мактаб ўйнаймиз, - дебди.
Бувиси рози бўлибди.
Кейин ўйлаб қараса, бир йилдан бери набирасини уй вазифаларини бажариб берар экан.
— Синфимиздаги Сарварни адаси ҳар куни мактабдан олган баҳолари учун унга пул берар экан. Масалан, “5” баҳога 1000 сўм, “4” баҳо олса – 500 сўм, “3”га 200 сўмдан. Агар “2” олиб келса, Сарвар йиғган пулларидан 1000 сўм жарима тўлашига тўғри келаркан.
— Ҳўш, дўстинг анча пул йиғибдими?
— Қаёқда... Қарзларини тўлаш учун якшанба кунлари пахта теримига чиқяпти.