Болалар ҳақида латифалар
— Уйимизни нега тоза тутишимиз керак экан?
Ўқувчилар жавоб берди:
— Тўсатдан меҳмон келиб қолади. Шунинг учун!
Бир пайт кўчадан бир одамча кириб келди, ҳаммаёғи лой. “Сизни ўғлингизман”, деб айтди. Ювиб тозалаганимдан сўнг маълум бўлади энди. Лекин овози ўғлимникига жуда ўхшайди...
— Буни ким қилди?
Бола:
— Кимлигини билмадим-у, лекин мана уни сочидан намуна, - деб қўлида бир тутам соч кўрсатибди.
— Олма узишга қайси вақт қулай?
Собиров жавоб берибди:
— Боғбоннинг ити боғланган вақт қулай.
Адаси:
— Ўғлим, қизларни кўрдингми? Уларни ёнида мени “ака” деб чақиргин, - дебди.
Болакай:
— Ҳавотир олманг ада. Ойимни ҳам кўчада “опа” деб чақиришга ўрганиб қолганман, - дермиш.
— Дадаси, мундоқ ўғлингизга гапирсангиз-чи... Куни бўйи интернетдан бошини кўтармайди.
Эри:
— Хотин, ўзинг айтавер. Ўғлинг мени “чёрныйга солиб қўйган”...
— Ойинг сал янглишибди ўғлим. Энди сен камроқ ейдиган бўлдинг.
Бир дугонанг бувижон бўлса, яна бошқаси декретга чиққан бўлади...
— Онаси, шумтака ўғлинг ердаги қорни еяпти!
Она:
— Қор емасин, томоғи оғрийди!
Бироздан сўнг, ота:
— Онаси, қор ростданам ширин экан!
Она:
— Ҳа, яхши...
— Менга ҳам сақич бер, - деса набира:
— Қолмади, - дебди.
— Ҳаммасини бирданига еб юбордингми?, - деса, набира:
— Йўқ, битта-битта едим, - дермиш.