Болалар ҳақида латифалар
— Одил айт-чи, Пушкиннинг "Татьянага мактуб" асарини ўқиб келдингми?, - сўрабди ўқитувчиси.
— Йўқ!, - дебди ўқувчи.
— Нега?
— Ўзингиз айтгансизку, "Бировни мактубини ўқиш ёмон одат" деб, - дермиш.
— Йўқ!, - дебди ўқувчи.
— Нега?
— Ўзингиз айтгансизку, "Бировни мактубини ўқиш ёмон одат" деб, - дермиш.
Бир куни ўқитувчи ўқувчига савол берди:
— Нега скат япалоқ?
Ўқувчи жавоб берди:
— Чунки скатни устига кит ўтирган.
Ўқитувчи:
— Унда нега денгиз отчасини кўзлари чақчайиб қолган, деса
Ўқувчи:
— Отча кит скатни устига ўтирганини кўриб қолганда, дермиш
— Нега скат япалоқ?
Ўқувчи жавоб берди:
— Чунки скатни устига кит ўтирган.
Ўқитувчи:
— Унда нега денгиз отчасини кўзлари чақчайиб қолган, деса
Ўқувчи:
— Отча кит скатни устига ўтирганини кўриб қолганда, дермиш
Ҳар бир хонадондан солиқларни йиғиб юрган инспектор навбатдаги эшик қўнғироғини босибди.
Ичкаридан бўйнига 1см диаметрлик олтин "трос" тақиб чиққан етти-саккиз ёшли бола чиқиб:
— Сизга ким керак, - дебди оғзидаги сигаретни чуқур тортиб.
— Уйда катталар борми?
— Ўзингиз нима деб ўйлайсиз, - дермиш сигаретни яна бир мартта тортиб.
Ичкаридан бўйнига 1см диаметрлик олтин "трос" тақиб чиққан етти-саккиз ёшли бола чиқиб:
— Сизга ким керак, - дебди оғзидаги сигаретни чуқур тортиб.
— Уйда катталар борми?
— Ўзингиз нима деб ўйлайсиз, - дермиш сигаретни яна бир мартта тортиб.
Кўчада ота-онаси билан кетаётган болакай ҳадеб йиғлаб, инжиқлик қилаверибди. Шунда онаси боласига қараб:
— Ҳадеб йиғлайверма! Бўлмаса анави аёлга бервораман, - деса, шу пайт болани адаси йиғлашни бошлаб юборибди...
— Ҳадеб йиғлайверма! Бўлмаса анави аёлга бервораман, - деса, шу пайт болани адаси йиғлашни бошлаб юборибди...
— Акмалжон, даданг ким бўлиб ишлайди?
— Мени дадам сеҳргар.
— Қанақасига?
— Ойлик маошлари 1 миллион бўлса ҳам ҳар ой 5 миллионлик ҳаражат қиладилар. Қолган пулни қаердан оладилар билмайман...
— Мени дадам сеҳргар.
— Қанақасига?
— Ойлик маошлари 1 миллион бўлса ҳам ҳар ой 5 миллионлик ҳаражат қиладилар. Қолган пулни қаердан оладилар билмайман...
— Дадаси, яқинда болалар мактабга чиқишади. Барча зарур нарсаларни рўйхатини тузиб чиқдим. Ўқийми?
— Йўқ, шошма! Олдин валерианкамни олиб чиқ.
— Йўқ, шошма! Олдин валерианкамни олиб чиқ.
Ёш болакай кўчада хафа бўлиб ўтирса, бир отахон уни кўриб тўхтабди-да сўрабди:
— Нега хафасан болам?
— Уйда ойим билан адам жанжаллашишяпти. Адам ойимни “Сен филсан!” деса, ойим адамга “Маймун” деб бақиряпти. Ота-онам фил ва маймун бўлишса, мен унда кимман? – деган экан болакай.
— Нега хафасан болам?
— Уйда ойим билан адам жанжаллашишяпти. Адам ойимни “Сен филсан!” деса, ойим адамга “Маймун” деб бақиряпти. Ота-онам фил ва маймун бўлишса, мен унда кимман? – деган экан болакай.
Қиз дадасига қўнғирок қилиб:
— Дада, мени табрикланг! Мен турмушга чиқдим! - деса, дадаси:
— Мени қизиқтирмайди. Кеч кириши билан уйга қайт! - дермиш.
— Дада, мени табрикланг! Мен турмушга чиқдим! - деса, дадаси:
— Мени қизиқтирмайди. Кеч кириши билан уйга қайт! - дермиш.
Афанди уйида ўтириб хаёлан қўй гўшти солиб пиширилган шўрва ичишни орзу қилиб ўтирарди. Қўшнисининг ўғли коса кўтариб чиқиб қолди ва деди:
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
