Болалар ҳақида латифалар

Тун қоронғусида бир эркак уйига маст, уст-боши кир, ғижим ҳолда кириб келиб, ухлаб қолибди. Эрталаб уйқудан турса, хотини уйда елиб-югуриб юрибди. Эрини кийимларини тозалаган, дазмоллаган. Ошхонага кирса стол устида турли хил ноз-неъматлар билан тўлдирилган нонушта, ... Хотини у ёққа ўтса ҳам эрига жилмаяркан, бу ёққа ўтса ҳам жилмаяркан. Эр бу ҳолатни кўриб ҳангу-манг бўлиб, ўғлидан сўрабди:
— Нима бўлди онангга, нега бунақа? - деса, ўғли:
— Кечаси келганингизда онам жаҳл билан сизни уйга судраб кириб, кийимларингизни ечаётган эдилар, сиз онамга қараб:
— Менга яқинлашма, мени хотиним бор дейишиз билан, онам ўзгариб қолдилар, - дермиш.
Ўқувчи мактабга келиб устозига дебди:
— Устоз, мен энди бу мактабда ўқимайман! Мен Америкага кетяпман.
— Америкада нима қиласан?, - сўрабди устози.
— Америкада яшайдиган бобом мактуб йўллади. Уни кўзлари анча хиралашиб қолибди. Уни фермаси, иккита йирик корхонаси ва ўнта дўкони бор. Мен уларни бошқараман.
— Бобонгга айт, ҳамма нарсаларни сотиб, бу ерга кўчиб келсин. Биз унга ғамхўрлик қиламиз.
— Нималар деяпсиз устоз?! Хатда аниқ ёзилган, бобомни кўзи хиралашган, ақлдан озмаган!
Биринчи синф ўқувчиси ўқитувчисига савол берди:
— Устоз, одам қандай туш кўради?
Ўқитувчи:
— Одамлар ухлаган пайт сочлари тикка бўлиб, антенна ролини бажаради. Шунда бемалол туш кўради, - деса, бир бола хафа бўлиб:
— Мени дадам ғирт кал. Унақада умуман туш кўролмас эканларда деса, Ўқитувчиси:
— Сен хафа бўлма, аксинча, сени даданг энг кўп туш кўради. Чунки дадангни боши параболическая антенна, - дермиш.
Пашша тутиб олган Мадина ойисига:
— Ойижон, мана бу пашшадан фил ясаб беринг.
— Нималар деяпсан? Эсинг жойидами ўзи?      
— Ахир дадам сизга доим пашшадан фил ясайсан дейдилар-ку.
Ўқитувчи дарс вақтида ўқувчисини бурчакка турғазиб қўйиб, қўйибди:
— Сен шу аҳволда катта бўлсанг ким бўласан?!
Шунда ўқувчи:
— Мен катта бўлсам, қурувчи бўламан! Бурчаги йўқ синф хоналар қураман...
Ўқитувчи “Яшаш учун кураш” мавзусида дарс ўтмоқда:
— Айтинглар-чи, кимсасиз оролга ўзингиз билан нима олиб кетган бўлардингиз?
— Мен оч қолмаслик учун бир қоп буғдой олиб кетардим, - дебди Маъруф.
— Мен эса битта хизматкор ва шароб тайёрлаш учун узум кўчатини олиб кетган бўладим, - дермиш Шариф.
Шунда Хамид ўрнидан туриб:
— Мен оролга ўзим билан Маъруф ва Шарифни олиб кетган бўлардим, - деган экан.
Бир бола йўлда кетаётиб "Оҳ, энди сани ўзганинг лаблари эркалайди", деб кетаётса, бир катта киши:
— Нима яхши кўрган қизинг ташлаб кетдими? - деса,
— Чупа чуписимни йўқотиб қўйдим, - дермиш.
Дарсда:
— Айтчи Ҳасан катта бўлсанг ким бўласан?
— Мен катта бўлсам бой бўламан, пулларим кўп бўлади, хотин оламан, унга машина, уй, яхта тиллолар обераман! Чет элларга айлангани обкетаман!
— Яхши молодец! Сенчи Акбар сен ким бўласан?
— Мен Ҳасанни хотини бўламан!
— Адажон, тушимда менга беш минг берганмушсиз...
— Ўша пулларни ўзингга олиб қўяқол, ўғлим!
Қари қассобнинг икки ўғли бор экан. Қаерда уруш-жанжал, қаерда ўғирлик, безорилик бўлса ака-укаларни қўли бўлар экан.
Ҳар қанча уринса ҳам, ўғилларини тарбия қилолмаган отаси қишлоқ қозисига мурожаат қилибди. Қози уларни чақириб келишни буюрибди. Ота икки ўғлини олиб қози ҳузурига келибди.
Қози катта ўғилни чақириб "Уят қани?", - деб сўрабди. Ака жим тураверибди. Қози: "Сенга уят қаёқда деябман", - дебди. Яна жим тураверибди.
Жаҳли чиққан имом "Ҳой бола, уят қани деябман" деб бақирибди.
Шунда ака-ука туриб қочишибди.
Укаси:
— Ака нима бўлди, нега қочдик? - деб сўраса.
Акаси:
— Ука, қоч, қозининг уятини кесиб кетишибди, биздан кўряпти, - деган экан.