Болалар ҳақида латифалар
— Нима бўлди онангга, нега бунақа? - деса, ўғли:
— Кечаси келганингизда онам жаҳл билан сизни уйга судраб кириб, кийимларингизни ечаётган эдилар, сиз онамга қараб:
— Менга яқинлашма, мени хотиним бор дейишиз билан, онам ўзгариб қолдилар, - дермиш.
— Устоз, мен энди бу мактабда ўқимайман! Мен Америкага кетяпман.
— Америкада нима қиласан?, - сўрабди устози.
— Америкада яшайдиган бобом мактуб йўллади. Уни кўзлари анча хиралашиб қолибди. Уни фермаси, иккита йирик корхонаси ва ўнта дўкони бор. Мен уларни бошқараман.
— Бобонгга айт, ҳамма нарсаларни сотиб, бу ерга кўчиб келсин. Биз унга ғамхўрлик қиламиз.
— Нималар деяпсиз устоз?! Хатда аниқ ёзилган, бобомни кўзи хиралашган, ақлдан озмаган!
— Устоз, одам қандай туш кўради?
Ўқитувчи:
— Одамлар ухлаган пайт сочлари тикка бўлиб, антенна ролини бажаради. Шунда бемалол туш кўради, - деса, бир бола хафа бўлиб:
— Мени дадам ғирт кал. Унақада умуман туш кўролмас эканларда деса, Ўқитувчиси:
— Сен хафа бўлма, аксинча, сени даданг энг кўп туш кўради. Чунки дадангни боши параболическая антенна, - дермиш.
— Ойижон, мана бу пашшадан фил ясаб беринг.
— Нималар деяпсан? Эсинг жойидами ўзи?
— Ахир дадам сизга доим пашшадан фил ясайсан дейдилар-ку.
— Сен шу аҳволда катта бўлсанг ким бўласан?!
Шунда ўқувчи:
— Мен катта бўлсам, қурувчи бўламан! Бурчаги йўқ синф хоналар қураман...
— Айтинглар-чи, кимсасиз оролга ўзингиз билан нима олиб кетган бўлардингиз?
— Мен оч қолмаслик учун бир қоп буғдой олиб кетардим, - дебди Маъруф.
— Мен эса битта хизматкор ва шароб тайёрлаш учун узум кўчатини олиб кетган бўладим, - дермиш Шариф.
Шунда Хамид ўрнидан туриб:
— Мен оролга ўзим билан Маъруф ва Шарифни олиб кетган бўлардим, - деган экан.
— Нима яхши кўрган қизинг ташлаб кетдими? - деса,
— Чупа чуписимни йўқотиб қўйдим, - дермиш.
— Айтчи Ҳасан катта бўлсанг ким бўласан?
— Мен катта бўлсам бой бўламан, пулларим кўп бўлади, хотин оламан, унга машина, уй, яхта тиллолар обераман! Чет элларга айлангани обкетаман!
— Яхши молодец! Сенчи Акбар сен ким бўласан?
— Мен Ҳасанни хотини бўламан!
— Ўша пулларни ўзингга олиб қўяқол, ўғлим!
Ҳар қанча уринса ҳам, ўғилларини тарбия қилолмаган отаси қишлоқ қозисига мурожаат қилибди. Қози уларни чақириб келишни буюрибди. Ота икки ўғлини олиб қози ҳузурига келибди.
Қози катта ўғилни чақириб "Уят қани?", - деб сўрабди. Ака жим тураверибди. Қози: "Сенга уят қаёқда деябман", - дебди. Яна жим тураверибди.
Жаҳли чиққан имом "Ҳой бола, уят қани деябман" деб бақирибди.
Шунда ака-ука туриб қочишибди.
Укаси:
— Ака нима бўлди, нега қочдик? - деб сўраса.
Акаси:
— Ука, қоч, қозининг уятини кесиб кетишибди, биздан кўряпти, - деган экан.