Дўстлар ҳақида латифалар
— Гаров ўйнайсанми? Ҳозир мени хотиним эшикни “Жоним” деган сўз билан очади.
Иккинчиси:
— Нималар деяпсан? Сен ўлгудек мастсан! Ярим тунда уйга қайтяпсан? Қанақасига хотининг “Жоним” десин!?
— Ҳозир кўрасан! – дебди-да, эшик қўнғироғини босиб дебди:
— Эшикни оч жоним...
Хотини бўлса:
— Жоним?! Ҳозир таъзирингизни бераман! – деб эшикни очган экан.
— Хўш, у сенга нима деб бақирди?
— Ҳеч нарса деб бақиргани йўқ...
— Унда адашибсан. У мени хотиним эмас!
— Ким хотинидан қўрқса, ўрнидан турсин! Ҳамма ўрнидан турибди-ю, бир одам ўтирганмиш.
Шунда шериклари:
— Сен хотинингдан қўркмайсанми? – деса, у:
— Хотинимни эшитиб, оёғим ишламай қолди, - деган экан.
— Дўстим, мана сени 37 та боланг бор улардан нима фойда кўрдинг? - дебди.
Дўсти:
—Эҳ дўстим, ҳамма фойда шуларда-ку!
— Қандай қилиб?
— Агар ичиб келсанг, хотининг ўқлов кўтариб сенга ташланади. Шунда талпани ичига ўзингни отасан, - дермиш.
— Қаерда эдингиз?
— А, синфдошлар билан учрашдим...
— Уч кун-а?! Нималарни эсладингизлар?
— Қаерда яшашимни...
Эртасига кўришиб, бир-биридан ҳол-аҳвол сўрашибди. Биринчиси:
— Кеча мен уйга борсам, хотиним жанжал кўтарди.
Иккинчиси:
— Мени хотиним ҳафа бўлиб, аразлаб гаплашмади.
Учинчиси:
— Мени хотиним эса едириб, ичириб қорнимни тўйдирди.
— Нима??? Нималар еб-ичдинг?
Учинчи эркак хўрсиниб дебди:
— Калтак еб, заҳар ичдим...!
— Ҳа...! Жуда ёмон бўпти. Ер юзида биттагина қиз бор эди-я... Лекин энди ақлинг ишлай бошлайди!
— Нега ер юзида битатгина қиз бўлар экан?! 4 миллиард қиз бор-ку!
— Ана кўрдингми?! Ақлинг ишлай бошлади.
— Қаерларда юрибсан? Соат нечи бўлди?! Юравермайсанми эрталабгача санғиб!!!
Бу гапни эшитган ўғли шу заҳоти чўнтагидан телефонини олиб, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, ўртоқ кетиб қолмадингми? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дебди.
— Сени виждонинг тозами?
— Мутлақо тоза! Бирон мартта ишлатмаганман.
— Ҳеч қаерда...
— Унда нима иш қиляпсан?
— Бекорчилик.
— Зўр иш-ку!
— Ҳа! Рақобатни айтмайсанми!?