Дугоналар ҳақида латифалар
— Ҳа дугонажон, нима бўлди, кайфиятинг йўқ?
— Э, гапирма, жуда-ям семириб кетяпман!
— Озғин пайтингда тушган суратларинг борми?
— Ҳа, нима эди?
— Ўша суратларни эҳтиёт қилиб сақлаб қўй! Кайфиятингни туширма, ҳеч бўлмаса суратларинг бор экан-ку!
— Пешонасига ёзилганмиди? Пешонасига сочи тушиб турган экан-да, кўрмай қолибман...
— Ёшим 30 га бориб қолди. Ҳалигигача турмушга чиқмадим...
— Ҳа... Кимнидир худо асраяпти.
— Кеча куни билан чучвара тугдим. Кечқурун эрим келиб…
— Хўш, хўш? Нима деди эринг?
— «Қайтиб бунақанги чучвара сотиб олма» деди.
1-қиз ўзини томдан ташлабди.
2-қиз ҳам ўзини томдан ташламоқчи бўлган экан, 3-қиз айтибди:
— Нега ўзимизни томдан ташлаяпмиз, - деса, 2-қиз:
— Билмадим, юр пастга тушганда гаплашамиз, - дермиш.
— Вой дугонажон, бунча семириб кетдинг?!
— Ие, бу ҳали озганим-ку! Бир ой аввал кўрганингда эди, ҳудди сендек семиз эдим...
— Эшитишимча, йигитинг билан ажралишибсизлар...?
— Ҳа!
— Нима бўлди? Орангиздан бирор гап ўтдими?
— Масалан сен, ҳар куни ичадиган, тинимсиз чекадиган, сўкиниб гапирадиган ва ҳатто қўл кўтарадиган одам билан бирга яшай олармидинг?
— Йўқ, албатта!
— У ҳам бунга чидай олмади.
— Бир йигит билан танишган эди. У менга ёқмади. Қандай қилиб ундан қутулсам экан?
— Одатда бундай ҳолатларда мен ўша йигитдан қарз сўраб тураман. Қарабсан-ки, осонгина қутуласан.
— Эримни феъли жуда-ям оғир, умуман яшаб бўлмайди.
— Унда ажраш у билан...
— Ажраш?! Нималар деяпсан?! Мени ҳаётимни расво қилган одамни шунчаки озодликка қўйиб юбориб, бахтли ҳаётга қайтараман-ми?
Ҳозир эса қари ва хунукмиз!
— Ҳа айниқса сен!!!