Ҳарбийлар ҳақида латифалар
Тиббий кўрикдан ўтиш учун биринчи бўлиб қуён кирибди. Ҳафа бўлиб қайтиб чиқибди.
Айиқ сўрабди:
— Нима бўлди қуёнвой?
Қуён:
— Олишмади. Олдимдаги иккита тишим узун экан... Кел айиқвой, сени олдингдаги иккита тишингни суғуриб ташлаймиз. Сени армияга олишади.
Айиқ тишларини суғуриб, кўрикка кириб кетибди. Бироздан сўнг "Қани қуён?" деб бақириб чиқибди.
Ҳайвонлар:
— Ҳа нима бўлди? - дейишса, айиқ:
— Мени оёқларим қийшиқ экан. Тишларим эмас, - деган экан.
— Ўртоқ командир, мени бошқа қисмга ўтказиншингизни сурайман.
— Нима учун? Бирор сабаб борми?
— Бу қисмда аскарлар ҳар куни тўй-тўй ўйнашади. Мени қўлимга этикни бериб, тўйни видеога олдиришади.
— Яхшимасми? Ҳар куни тўй кўрасан...
— Яхшиликка яхши, лекин эртасига тўйни дискини сўрашади-да...
— Ўртоқ прапоршик, онамнинг айтишича, охирги бўлиб сакраган кишининг парашюти очилмас эмиш.
— Бемаъни гап!
— Шундай бўлса ҳам, охирги бўлиб сакрашни истамайман.
— Яхши, - дебди прапоршик, - Сакра. Охирги бўлиб ўзим сакрайман.
Аскар сакраб, ҳавода аста пастлаб бораётса, ёнидан парашюти очилмаган прапоршик бақириб тушибди:
— Ҳа, ўша онангни!!!...
— Эсинг жойидами? Отиб ташлашади ҳаммани! Милтиқда нишонга олиш учун кўзларини юмиб, тайёр бўлиб туришибди-ку!
— Мен, ўртоқ командир!
— Нега формангизни ёқаси тикилмаган?
— Бу сизни қизиқтирмасин! Ўзим биламан!
— Оддий аскар Ҳолдоров. Командир билан қандай гаплашяпсиз?! Нега формангизни ёқаси тикилмаган деб сўрадим сиздан...
— Мен тикишни билмайман.
— Бу мени қизиқтирмайди!
— Мен ҳам айтяпман-ку, бу сизни қизиқтирмасин деб!
— Кимнинг автомати бу, яхши тозаланмаган? - қичқирди у.
— Калашников автомати, ўртоқ прапоршик.
— Ким мусиқани ёқтиради?
Учта аскар “Мен” деб олдинга чиқибди.
Командир:
— Яхши, унақада сизлар мана бу фортопианони 4-қаватга олиб чиқиб берасизлар, - дебди.
— Оддий аскар Жамилов, сафдан чиқ! - дебди.
Шунда Жамилов турган жойида ерга йиқилибди. Командир унга:
— Нима бўлди? - деса,
— Орқамдаги бошқа бир аскар сафдан чиқди, - дебди.
— Битта душманни "тинчитиб", шахсий бирор буюмини олиб келсангиз, ҳар бирига 1 миллиондан бераман.
Самолёт тўхтабди. Бир соатга бормасдан, солдатлар бир халта буюмлар кўтариб келишибди.
Шунда ҳалиги майор:
— Бу нима қилганингиз ахир биз ўзимизни шаҳарга заправкага қўниб ўтган эдик-ку! - деган экан.
Грузин йигит:
— Мен ватаним учун пул тўла ҳамёнимни аямайман, - деб, ойнадан ҳамёнини ташлаб юборибди.
Поезд Россияга келгач, рус йигит бошини деразадан чиқариб:
— Ватаним учун мен энг қиммат сувениримни аямайман, - деб ҳарбий хизматдан олиб келаётган эсдалик совғасини ташлаб юборибди.
Поезд Тошкентга кириб келгач, ўзбек йигит:
— Ўзбекистоним учун ҳамён, сувенир нима деган гап!? Ҳаттоки, яқин қардош дўстимни ҳам аямайман, - деб қозоқни ойнадан ташлаб юборган экан.