Ишхона ҳақида латифалар

Янги ишга кираётган йигит суҳбатдан ўтаётиб корхона раҳбарининг «Уйланганмисан?», деган саволига шундай жавоб берди:
— Йўқ, мен уйланмаганман. Аммо буйруққа сўзсиз бўйсунаман… Армияда ўргатишган.
Котиба бошлиғига деди:
— Хотинингиз телефонда илтимос қиляпти.
— Илтимос қиляпти? Унда бу менинг хотиним эмас!
Байрамни эртасига бошлиқ ҳамма ходимларни мажлисга йиғибди. Кайфияти йўқ, авзойи бузуқ, ходимларга қараб:
— Кеча байрамда ким ичди? - деб савол берса, ҳеч ким индамабди. Бошлиқ яна:
— Яна бир марта сўрайман, кеча ким ичди? Яна ҳамма жим.
— Охирги мартта сўраяпман. Кеча ким ичди, - деса, бир ходим ўрнидан туриб, қўрқиб:
— Мен ичгандим, - деса, бошлиқ
— Сиз мен билан юринг! "Бош оғриқ" қиламиз. Қолганлар ишини қилсин! -дермиш.
Ишга кириш учун суҳбатдан ўтаётган йигитдан:
— Аввал жуда яхши жойда ишлаган экансиз. Айтинг-чи, нега бўшагансиз? - деб сўрашса, йигит:
— Сиз ўзингиз айтинг-чи, аввалги ишчингиз нега бўшаб кетган?
Иккита божхоначи ҳамкасбини туғилган кунига нима совға олишни маслаҳатлашмоқда:
— Балки унга машина совға қилармиз?!
— Ўтган йили совға қилдик-ку...
— Балки яхта совға қилармиз?!
— Иккита яхтаси бор-ку, нима қилади учинчисини...!
— Балки бир кунга навбатчиликда бир ўзини қолдирармиз?
— Ҳа йўқ...! Бу жуда катта совға бўлади!!!
Бошлиқ хонасида турган қоғоз майдалагичга ҳужжатни қўйибди-да, котибасидан сўрабди:
— Қайси тугмасини босиш керак?
— Қизил тугмани босинг, - дебди котиба.
Қоғоз майдаланибди. Шунда бошлиқ котибага қараб:
— Шу ҳужжатдан яна битта нусха чиқариш керак, - дермиш.
Бир аёл ҳамкасби бўлган эркакка ёқиш учун:
— Эгнимдаги кўйлак сизга ёқдими? - деб сўрайверибди, сўрайверибди...
Бешинчи маротаба сўрагач, ҳалиги эркак чиқдай олмай:
— Келинг, шу "масалани" ечиб қўя қолайлик! - деган экан.
Ишга кириш олдидан суҳбат:
— Ижобий хислатларингиз?
— Қатъиятлилик!
— Майли бораверинг. Ўзимиз сиз билан боғланамиз!
— Раҳмат. Шу ерда кутиб тураман...
— Қачон ойлик беришаркин?
— Ҳисобчимиз қайтганидан кейин.
— Нима, у касалми?
— Йўқ, қидирувда!
Банкга қуролланган ўғрилар бостириб, киришибди. Ходимларнинг ҳаммасига девор остида қўлларини кўтариб туришни буюришибди. Ўғрибоши кассир аёлдан сўрабди:
— Исмингиз нима?
— Шарофат.
— Онамга адаш экансиз, майли сизни ўлдирмаймиз, деб ўғри 2—ходимдан исмини сўрабди.
— Ўзи исмим Қулпиддин. Аммо ўртоқларим "Шарофат" деб чақиришади, дермиш ходим қалтираб...