Лоф-ёлғон ҳақида латифалар

Афанди кечқурун йўлга чиқибди. Йўлни ёритиш учун телефон фонарини ёқибди. Борар манзилига қўнғироқ қилмоқчи бўлиб, чўнтагига қўл солса, телефон йўқ экан. Хотинига қўнғироқ қилиб:
— Хотин, телефоним уйда қолибди. Фалончига қўнғироқ қилиб, мени кетганлигимни айт, - деса, хотини бироздан сўнг қайта қўнғироқ қилиб:
— Телефонни тополмадим. Уйига кириб бораверинг, - дебди. Афанди жаҳли чиқиб, қараса телефон қўлида экан.
Эр-хотин хиёбонда айланиб юришган экан. Эр ҳар замонда — Эшитаман, азизам, - деб кетармуш.
Хотинини жаҳли чиқиб:
— Агар яна бир мартта қарғани "қағиллашига", — "Эшитаман, азизам" десангиз, мендан яхшилик кутманг дебди.
— Дугонажон, мен жудаям саҳий йигит билан учрашиб юрибман.
— Нимаси саҳий?
— Менга ҳар куни жуда кўп гуллар совға қилади. Айниқса, ўтган ҳайитда совға қилган гулларини кўплигини кўрсангиз эди...
— Вой, зўр-ку. У ўзи қаерда ишлайди?
— Қоровул бўлиб ишлайди.
— Бўмаган гап. Қоровул шунча пул топармиди?
— У қабристонда қоровул.
Туғруқхонада акция эълон қилинди: "Эгизакларни дунёга келтир ва 3чи чақалоққа бепул эга бўл!"
Ер ости ўтиш йўлида: фолбин лўли ва гитара чалувчи мусиқачи туришибди. Одам кам, иккиси ҳам зерикишмоқда.
Лўли:
— Менга қара, йигит, кел фол очиб қўяман!
— Менда сенга берадиган пул ҳам йўқ...
— Мен сен учун текинга фол очаман!
— Унда майли... деб гитарачи қўлини узатибди.
— Қўлингдаги чизиқлар тақдирингдаги икки нарса — яхши ва ёмон ҳолатдан хабар бермоқда. Хўш, қайсинисидан бошлай?
— Яхшисидан!
— Ўлганингдан кейин нариги дунёда барча давр ва замонларнинг энг яхши машшоқларидан иборат энг катта симфоник оркестрида дирижёрлик қиласан.
— Бунақасини ҳаёлимга ҳам келтирмаган эканман... Ёмон янгилингинг қанақа?
— Илк репетиция — эртага белгиланган!
Маймун гўзаллик салонига борибди. Уйига келиб, эрига:
— Қалай, ёқдими, - деганакан
Эри унга пича қараб туриб:
— Барибир одам бўлмайсан, дермиш
Бир куни солдат саҳрода адашиб, эшакни учратиб қолибди.
Эшак ундан:
— Сен кимсан деб сўраса, солдат ён атрофга назар солиб:
— Мен генерал майорман, - дебди.
Солдат эшакдан сен кимсан, - деб сўраса, эшак ҳам ён атрофга қараб:
— Мен отман, - дермиш
Балиқ дарёга чўмилишга бориб, чўкиб ўлиб қолибди.
Ҳамкасблар зиёфатида бир шифокор қадаҳ сўзи бошлади:
– Бу дунёда биз шифокорларнинг душмани жуда кўп...
Кимдир луқма ташлади:
– У дунёда бундан ҳам кўп.
Бир куни балиқ ўз севгилисига севгисини исботлаш учун ўзини дарёга ташлабди.