Лоф-ёлғон ҳақида латифалар
— Аввал жуда яхши жойда ишлаган экансиз. Айтинг-чи, нега бўшагансиз? - деб сўрашса, йигит:
— Сиз ўзингиз айтинг-чи, аввалги ишчингиз нега бўшаб кетган?
— Йўлда кетаётсам, осмондан олдимга "Тап" этиб қурбақа тушди.
Ерда ётган тошга урилди-ю, гўзал қизга айланиб қолди.
— Чиройли қизми?
— Ҳа, жуда-ям...
— Ақиллими?
— Ҳа, доно!
— Ундай бўлса, ердаги тошга жуда қаттиқ урилган экан-да...
— Сотиб юбордим. Пулига эса қўлимга соат олдим.
— Аҳмоқмисан?! Энди қуён овига борсанг, соат нечида олдингдан қуён югуриб ўтганига қараб юрасанми?!
— Ким ароққа бориб келади? - деса, ҳеч кимдан садо чиқмабди.
Шунда қирқ оёқ:
— Мен бориб келақолай, - деб чиқиб кетибди.
Бир соат ўтса ҳам, қирқ оёқдан дарак йўқ эмиш. Ҳайвонлар энди ғийбат қилиб туришса, эшикни қирқ оёқ секин очиб:
— Ҳаммасини эшитиб турибман. Энди ўттиз тўққизинчи оёғимга красовкамни кийиб бўлдим, - дермиш.
— Каламуш илтимос уларга тушунтир мен мушук эмас шерман,- деса
Каламуш:
— Менга барибир мушукмисан шермисан, мен ҳам қамоқхонага тушишимдан олдим типратикан эдим,- дебди
Қўрқоқ:
— Вой-дод! Тўхтанг машинани! - деб бақира бошлабди.
Саргузаштпараст ҳайдовчига:
— Ие, шошмай туринг! Сэлфивидео қилиб олай! - деса, зиқна:
— Таксини километр ҳисоблагичини ўчирмайсизми!? - дермиш.
— Мен тобора эшитиш қобилиятимни йўқотаяпман, сўнгги пайтда ҳатто ўз йўталимни ҳам эшита олмаяпман.
Шифокор унга дорилар рўйхатини ёзиб узатди ва деди:
— Мана шу дориларни кунига уч маҳал ичинг...
— Кейин яхши эшитадиган бўламанми?
— Йўқ, қаттиқроқ йўталасиз.
— Алло, ҳа албатта! Ҳозир бораман, - дебди шер. Шунда буқа шерга қараб:
— Яна хотинингми? Нега ундан қўрқасан-а? Мен хотинимдан умуман қўрқмайман! – дебди керилиб.
Шунда шер буқага қараб:
— Мени хотиним шерхон бўлади. Сеникига ўхшаган сигир эмас! – дермиш.
— Ҳа, 85 килограмм эдим. Мана ҳозир 70 килограмман.
— Парҳез қилдингми?
— Йўқ. Ҳаммасига эрим сабабчи. Эримни бошқа аёл билан учрашиб юрганини сезиб қолдим. Аламимдан озиб кетябман.
— Ажрашиб кетмайсанми?!
— Ажрашаман. Яна 15 килограмм озай, албатта ажрашаман.